Kapitulli 19

Pastaj i than� Joabit: "Ja, mbreti qan dhe mban zi p�r Absalomin".

K�shtu fitorja at� dit� u shnd�rrua n� zi p�r t� gjith� popullin, sepse populli d�gjoi at� dit� t� thuhet: "Mbreti �sht� i d�shp�ruar p�r shkak t� birit t� tij".

At� dit� populli hyri fshehurazi n� qytet, ashtu si largohen fshehurazi dhe t�r� turp ata q� ia mbathin gjat� betej�s.

Mbreti kishte mbuluar fytyr�n dhe b�rtiste me z� t� lart�: "O biri im Absalom, o Absalom, biri im, biri im!".

At�her� Joabi hyri n� sht�pi t� mbretit dhe tha: "Ti sot mbulon me turp fytyr�n e t� gjith� njer�ve q� n� k�t� dit� shp�tuan jet�n t�nde, at� t� bijve dhe t� bijave t� tua, jet�n e bashk�shortes dhe t� konkubinave t� tua,

sepse ti dashuron ata q� t� urrejn� dhe urren ata q� t� duan; sot ke treguar qart� q� komandant�t dhe ushtar�t nuk kan� asnj� vler� p�r ty; dhe tani kuptoj se, po t� ishte gjall� Absalomi dhe ne t� ishim k�t� dit� t� t�r� t� vdekur, at�her� do t� ishe i k�naqur.

Tani, pra, �ohu dil dhe foli zemr�s s� sh�rb�tor�ve t� tu, sepse betohem n� em�r t� Zotit se, po nuk dole, asnjeri nuk do t� q�ndroj� me ty k�t� nat�; dhe kjo do t� ishte fatkeq�sia m� e madhe q� t� ka r�n� q� kur ishe i ri e deri m� sot".

At�her� mbreti u ngrit dhe u ul te porta; dhe kjo iu njoftua t�r� popullit, duke th�n�: "Ja, mbreti �sht� ulur te porta". K�shtu t�r� populli doli n� prani t� mbretit. Nd�rkaq ata t� Izraelit kishin ikur secili n� �adr�n e vet.

N� t� gjitha fiset e Izraelit populli i t�r� diskutonte dhe thoshte: "Mbreti na �liroi nga duart e armiqve tan� dhe na shp�toi nga duart e Filistejve; dhe tani i �sht� dashur t� ik� nga vendi p�r shkak t� Absalomit.

Por Absalomi, t� cilin ne e kishim vajosur mbret mbi ne, vdiq n� betej�. Dhe tani pse nuk flisni p�r kthimin e mbretit?".

At�her� mbreti David d�rgoi t`u thot� prift�rinjve Tsadok dhe Abiathar: "Foluni pleqve t� Jud�s dhe u thoni atyre: "Pse ju duhet t� jeni t� fundit p�r kthimin e mbretit n� sht�pin� e tij, sepse bisedat e t�r� Izraelit kan� arritur deri te mbreti, pik�risht n� k�t� sht�pi?

Ju jeni v�llez�r t� mi, ju jeni kocka dhe mishi im. Pse duhet t� jeni t� fundit n� kthimin e mbretit?".

Dhe i thoni Amasas: "A nuk je ti kocka dhe mishi im? K�t� m� b�ft� Per�ndia, madje edhe m� keq, n� rast se ti nuk b�hesh p�r gjithnj� komandanti i ushtris� n� vend t� Joabit".

K�shtu Davidi anoi zemr�n e t� gjith� njer�zve t� Jud�s, sikur t� ishte zemra e nj� njeriu t� vet�m; prandaj ata i d�rguan t`i thon� mbretit: "Kthehu ti me gjith� sh�rb�tor�t e tu".

At�her� mbreti u kthye dhe arriti n� Jordan; dhe ata t� Jud�s erdh�n n� Gilgal p�r t`i dal� p�rpara mbretit dhe p�r t`i siguruar kalimin e Jordanit.

Beniaminiti Shimei, bir i Geras, q� ishte nga Bahurimi, nxitoi me njer�zit e Jud�s t`i dal� p�rpara Davidit.

Ai kishte me vete nj� mij� njer�z t� Beniaminit dhe Tsiban, sh�rb�torin e sht�pis� s� Saulit, me pes�mb�dhjet� bijt� e tij dhe nj�zet sh�rb�tor�t e tij. Ata e kaluan Jordanin para mbretit.

Ata kaluan me trap p�r ta �uar matan� familjen e mbretit dhe p�r t� b�r� at� q� u dukej e mir� p�r mbretin. Nd�rkaq Shimei, bir i Geras, ra p�rmbys p�rpara mbretit, n� �astin kur ai kalonte Jordanin,

Dhe i tha mbretit: "Mos m� ngarko me asnj� faj, imzot, dhe harro t� keqen q� sh�rb�tori yt ka b�r� dit�n q� mbreti, zot�ria im, dilte nga Jeruzalemi; mbreti t� mos e ket� parasysh.

Sepse sh�rb�tori yt pranon se ka m�katuar. Dhe ja, sot kam qen� i pari i t�r� sht�pis� s� Jozefit q� i dal p�rpara mbretit, zot�ris� tim".

Por Abishai, bir i Tserujahut, filloi t� thot�: A nuk duhet t� d�nohet me vdekje Shimei, sepse ka mallkuar njeriun e vajosur nga Zoti?".

Davidi tha: "�`marr�dh�nie kam un� me ju, bijt� e Tserujahut, q� sot u treguat kund�rshtar� t� mi? A mund ta d�nosh sot me vdekje dik� n� Izrael? A nuk e di, vall� q� sot jam mbret i Izraelit?".

Pastaj mbreti i tha Shimeit: "Ti nuk ke p�r t� vdekur!". Dhe mbreti iu betua atij p�r k�t�.

Edhe Mefiboshethi, nip i Saulit, i doli p�rpara mbretit. Ai nuk i kishte mjekuar k�mb�t, nuk e kishte rruar mjekr�n dhe nuk i kishte lar� rrobat nga dita q� kishte ikur mbreti deri n� kthimin e tij n� paqe.

Kur arriti nga Jeruzalemi p�r t� takuar mbretin, ky i tha: "Pse nuk erdhe me mua, Mefibosheth?".

Ai u p�rgjigj: "O mbret, imzot, sh�rb�tori im m� mashtroi, sepse sh�rb�tori yt kishte th�n�: "Un� do t� shaloj gomarin, do t� hip mbi t� dhe do t� shkoj me mbretin", sepse sh�rb�tori yt �sht� �alaman.

P�rve� k�saj, ai ka shpifur kund�r sh�rb�torit t�nd pran� mbretit, zot�ris� sime; por mbreti, zot�ria im, �sht� si nj� engj�ll i Per�ndis�; b�j, pra, at� q� do t� t� p�lqej�.

N� fakt t�r� ata t� sht�pis� s� atit tim nuk meritojn� tjet�r gj� ve� vdekjes p�rpara mbretit, zot�ris� tim; megjithat� ti e kishe caktuar sh�rb�torin t�nd nd�r ata q� hanin n� tryez�n t�nde. Prandaj �far� t� drejte tjet�r do t� kisha p�r t`i b�rtitur mbretit?".

Mbreti i tha: "Nuk �sht� nevoja t� shtosh fjal� t� tjera. Un� kam vendosur; Ti dhe Tsiba ndajini tokat".

At�her� Mefiboshethi iu p�rgjigj mbretit: "Le t`i marr� t� gjitha, sepse mbreti, zot�ria im, u kthye n� paqe n� sht�pin� e tij".

Edhe Galaaditi Barzilaj zbriti nga Rogelimi dhe kaloi Jordanin bashk� me mbretin, p�r ta shoq�ruar matan� Jordanit.

Barzilaj ishte shum� i vjet�r, tet�dhjet� vje�; ai e kishte furnizuar me ushqime mbretin kur ky ndodhej n� Mahanaim, sepse ishte shum� i pasur.

Mbreti i tha Barzialit: "Eja me mua matan� lumit dhe un� do t� kujdesem p�r ushqimin t�nd pran� meje n� Jeruzalem".

Por Barzilaj iu p�rgjigj mbretit: "Sa vjet jet� m� kan� mbetur akoma q� un� t� shkoj me mbretin n� Jeruzalem?

Tani un� jam tet�dhjet� vje�; a mund t� dalloj akoma at� q� �sht� e mir� nga ajo q� �sht� e keqe? A mund ta shijoj� akoma sh�rb�tori yt at� q� ha o at� q� pi? A mund t� d�gjoj� un� akoma z�rin e k�ng�tar�ve dhe t� k�ng�tareve. Pse sh�rb�tori yt duhet t`i b�het barr� mbretit, zot�ris� tim?

Sh�rb�tori yt do t� shkoj� me mbretin matan� Jordanit p�r nj� cop� rrug�; po pse mbreti duhet t� ma laj� me nj� shp�rblim t� till�?

Por l�re sh�rb�torin t�nd t� kthehet prapa dhe q� un� t� mund t� vdes n� qytetin tim pran� varrit t� atit tim dhe t� n�n�s sime! Por ja sh�rb�tori yt Kimham; le t� vij� ai me mbretin, zot�rin� tim, dhe b�j p�r t� at� q� do t� t� p�lqej".

Mbreti u p�rgjigj: "Kimhami do t� vij� me mua dhe un� do t� b�j p�r t� at� q� do t� t� p�lqej� ty; po, un� do t� b�j p�r ty t� gjitha ato q� m� k�rkon".

K�shtu t�r� populli kaloi Jordanin dhe e kaloi edhe mbreti. Pastaj mbreti e puthi Barzilain dhe e bekoi, dhe ai u kthye n� sht�pin� e vet.

Mbreti vazhdoi rrug�n n� drejtim t� Gilgalit, i shoq�ruar nga Kimhami. T�r� populli i Jud�s e p�rcolli mbretin dhe k�shtu b�ri edhe gjysma e popullit t� Izraelit.

At�her� t�r� Izraelit�t erdh�n te mbreti dhe i than�: "Pse v�llez�rit tan�, njer�zit e Jud�s, t� kan� marr� fshehurazi dhe kan� b�r� t� kalojn� Jordanin mbreti, familja e tij dhe t� gjith� njer�zit e Davidit?".

T�r� njer�zit e Jud�s iu p�rgjigj�n njer�zve t� Izraelit: "Sepse mbreti �sht� fisi yn� i af�rt. Pse zem�roheni p�r k�t�? Mos kemi ngr�n�, vall� me shpenzimet e mbretit, ose na ka dh�n� ndonj�her� dhurata?".

Por njer�zit e Izraelit iu p�rgjigj�n njer�zve t� Jud�s, duke th�n�: "Ne na takojn� dhjet� pjes� t� mbretit, prandaj Davidi �sht� m� tep�r yni se sa juaji; p�r �far� ar�sye na keni p�r�muar? Nuk kemi qen� ne t� par�t q� propozuam kthimin e mbretit ton�?". Por fjala e njer�zve t� Jud�s ishte m� e ashp�r se ajo e njer�zve t� Izraelit.