Kapitulli 18

Davidi kaloi n� revist� njer�zit q� ishin me t� dhe caktoi mbi ta komandant� t� mij�sh�ve dhe t� qindsh�ve.

Pastaj Davidi nisi p�rpara nj� t� tret�n e njer�zve t� tij n�n komand�n e Joabit, nj� t� tret�n n�n komand�n e Abishait birit t� Tserujahut, v�lla i Joabit, dhe nj� t� tret�n n�n komand�n e Itait t� Gathit. Pastaj mbreti i tha popullit: "Dua t� vij edhe un� me ju!".

Por populli u p�rgjigj: "Ti nuk duhet t� vish, sepse po t� na v�n� p�rpara, nuk do t� na jepnin r�nd�si; edhe po t� vdiste gjysma jon�, nuk do t� na jepnin r�nd�si; por ti vlen sa dhjet� mij� nga ne; �sht� m� mir� t� rrish gati t� na ndihmosh nga qyteti".

Mbreti iu p�rgjigj me k�to fjal�: "Do t� b�j at� q� ju duket m� mir�". K�shtu mbreti mbeti pran� port�s s� qytetit, nd�rsa t�r� populli dilte n� formacion nga nj�qind dhe nga nj� mij� veta.

Mbreti u dha k�t� urdh�r Joabit, Abishait dhe Itait: "P�r hirin tim, silluni me kujdes me t� riun Absalom!". T�r� populli e d�gjoi kur mbreti e dha k�t� urdh�r t� gjith� komandant�ve lidhur me Absalomin.

K�shtu ushtria doli n� fush� kund�r Izraelit dhe beteja u zhvillua n� pyllin e Efraimit.

Populli i Izraelit u mund atje nga sh�rb�tor�t e Davidit; dhe n� at� vend masakra qe e madhe; at� dit� ran� nj�zet mij� njer�z.

Beteja u shtri n� t� gjith� krahin�n; dhe pylli gllab�roi m� tep�r njer�z nga sa kishte gllab�ruar shpata.

Pastaj Absalomi u ndesh me njer�zit e Davidit. Absalomi i kishte hipur nj� mushke, e cila u fut posht� deg�ve t� dendura t� nj� lisi t� madh dhe koka e Absalomit mbeti e kapur n� lis, dhe ai mbeti

Nj� njeri e pa k�t� gj� dhe lajm�roi Joabin, duke th�n�: "E pash� Absalomin t� varur n� nj� lis".

At�her� Joabi iu p�rgjigj njeriut q� e kishte informuar: "Ja, ti e pe? Po pse nuk e shtrive menj�her� t� vdekur n� tok�? Un� do t� t� kisha dh�n� dhjet� sikla argjendi dhe nj� brez".

Por ai njeri i tha Joabit: "Edhe sikur t� m� jepnin n� dor� nj� mij� sikla argjendi, un� nuk do ta shtrija dor�n kund�r birit t� mbretit, sepse ne e kemi d�gjuar urdhrin q� mbreti t� ka dh�n� ty, Abishait dhe Itait, duke th�n�: "Kini kujdes t� mos i b�ni asnj� t� keqe t� riut Absalom".

N� fakt do t� kisha vepruar n� m�nyr� jo t� ndershme kund�r vet� jet�s sime, sepse asgj� nuk i mbahet e fshehur mbretit; edhe ti vet� do t� ishe kund�r meje".

At�her� Joabi tha: "Nuk dua t� humb koh�n me ty n� k�t� m�nyr�". K�shtu mori n� dor� tri shtiza dhe i futi n� zemr�n e Absalomit, q� ishte akoma gjall� n� pjes�n e dendur t� lisit.

Pastaj dhjet� shqyrtar� t� rinj t� Joabit e rrethuan Absalomin, e godit�n akoma dhe e mbaruan.

At�her� Joabi urdh�roi q� ti binin boris�, populli nuk e ndoqi m� Izraelin sepse nuk e lejoi Joabi.

Pas k�saj e mor�n Absalomin, e hodh�n n� nj� grop� t� madhe n� pyll dhe hodh�n mbi t� nj� sasi t� madhe gur�sh; pastaj t�r� Izraelit�t ik�n, secili n� �adr�n e vet.

Absalomi, sa qe gjall�, i kishte ngritur vetes nj� monumet n� Lugin�n e Mbretit, sepse thoshte: "Un� nuk kam djal� q� t� ruaj� kujtimin e emrit tim". K�shtu i dha emrin e tij k�tij monumenti, q� edhe sot quhet "monumenti i Absalomit".

Ahimatsi, bir i Tsadokut, i tha Joabit: "Lerm� t� shkoj me vrap dhe t`i �oj mbretit lajmin q� Zoti i siguroi drejt�si kund�r armiqve t� tij".

Joabi iu p�rgjigj: "Ti nuk do ta �osh lajmin sot; do ta �osh nj� dit� tjet�r; nuk do ta �osh lajmin sot, sepse biri i mbretit ka vdekur".

Pastaj Joabi i tha Etiopasit: "Shko dhe tregoja mbretit at� q� ke par�". Etiopasi u p�rul para Joabit dhe iku me vrap.

Ahimatsi, bir i Tsadokut, i tha prap� Joabit: "Sido q� t� ndodh�, t� lutem, m� lejo t� fugoj prapa Etiopasit". Joabi i tha: "Po pse d�shiron t� fugosh, biri im? Sidoqoft� nuk do t� kesh asnj� shp�rblim p�r lajmin q� �on".

Dhe tjetri tha: "Sido q� t� ndodh�, dua t� vrapoj". Joabi i tha: "Vrapo!". At�her� Ahimatsi filloi t� vrapoj� n�p�r rrug�n e fush�s dhe e kaloi Etiopasin.

Davidi ishte ulur midis dy profet�ve; roja hipi n� �atin� e port�s pran� mureve; ngriti syt� dhe shikoi, dhe ja, nj� njeri vraponte krejt vet�m.

Roja b�rtiti dhe njoftoi mbretin. Mbreti tha: "N� rast se �sht� vet�m, sjell lajme". Dhe ai po afrohej gjithnj� e m� tep�r.

Pastaj roja pa nj� njeri tjet�r q� vraponte dhe i thirri rojes s� port�s: "Ja nj� tjet�r njeri q� vrapon vet�m!". Mbreti tha: "Edhe ky sjell lajme".

Roja shtoi: "M�nyra e t� vrapuarit t� t� parit m� duket si ajo e Ahimatsit, e birit t� Tsadokut!". Mbreti tha: "�sht� nj� njeri i mir� dhe vjen me lajme t� bukura".

Ahimatsi i b�rtiti mbretit dhe tha: "Paqe!". Pastaj u shtri p�rpara mbretit me fytyr�n p�r tok� dhe tha: "I bekuar qoft� Zoti, Per�ndia yt, q� ka l�n� n� pushtetin t�nd njer�zit q� kishin ngritur duart kund�r mbretit, zot�ris� tim!".

Mbreti tha: "A �sht� mir� i riu Absalom?". Ahimatsi u p�rgjigj: "Kur Joabi d�rgoi sh�rb�torin e mbretit dhe mua, sh�rb�torin t�nd, pash� nj� rr�muj� t� madhe, por nuk e di p�rse b�hej fjal�".

Mbreti i tha: "Kthehu dhe q�ndro k�tu". Dhe ai u kthye dhe mbeti aty.

Pik�risht n� at� �ast arriti Etiopasi, i cili tha: "Lajme t� mira, o mbret, o imzot. Zoti t� ka siguruar sot drejt�si, duke t� �liruar nga duart e t� gjith� atyre q� kishin ngritur krye kund�r teje".

Mbreti i tha Etiopasit: "A �sht� mir� i riu Absalom?". Etiopasi u p�rgjigj: "Armiqt� e mbretit, zot�ris� tim, dhe t�r� ata q� ngriheshin kund�r teje p�r t� t� b�r� t� keqe qofshin si ai i ri!".

At�her� mbreti, duke u dridhur i t�ri, u ngjit n� dhom�n q� ishte mbi port�n dhe qau; dhe thoshte: "O biri im Absalom; biri im, biri im Absalom! T� kisha vdekur un� n� vendin t�nd, o Absalom, biri im, biri im!".