Kapitulli 16

Davidi sapo e kishte kaluar maj�n e malit; kur ja, Tsiba, sh�rb�tor i Mefiboshethit, i doli p�rpara me gomar� me samar dhe t� ngarkuar me dyqind buk�, nj�qind vile rrushi t� that�, nj�qind fruta vere dhe nj� calik me ver�.

Mbreti i tha Tsibas: "�`ke nd�rm�nd t� b�sh me k�to gj�ra?". Tsiba iu p�rgjigj: "Gomar�t do t`i sh�rbejn� sht�pis� s� mbretit p�r t� hipur; buka dhe frutat e ver�s do t� p�rdoren p�r t� ushqyer t� rinjt�, dhe vera do t� pihet nga ata q� do t� jen� t� lodhur n� shkret�tir�".

Mbreti tha: "Ku �sht� biri i zot�ris� t�nd?". Tsiba iu p�rgjigj mbretit: "Ja, mbeti n� Jeruzalem, sepse tha: "Sot sht�pia e Izraelit do t� m� kthej� mbret�rin� e atit tim"".

At�her� mbreti i tha Tsibas: "Ja, t� gjitha ato q� jan� pron� e Mefiboshethit jan� t� tua". Tsiba iu p�rgjigj: "Un� po bie p�rmbys para teje. Pa�a hirin t�nd, o mbret, o imzot!".

Kur mbreti David arriti n� Bahurim, q� andej doli nj� njeri q� ishte i fisit t� sht�pis� s� Saulit, ai quhej Shimei dhe ishte bir i Gerit. Ai po dilte duke shqiptuar mallkime,

dhe hidhte gur� kund�r Davidit dhe gjith� sh�rb�tor�ve t� mbretit David, nd�rsa t�r� populli dhe t�r� trimat ishin radhitur n� t� djatht� dhe n� t� majt� t� mbretit.

Nd�rsa mallkonte, Shimei thoshte: "Shko, pra, shko, njeri gjakatar dhe i kobsh�m!

Zoti ka b�r� q� mbi kok�n t�nde t� bjer� gjaku i sht�pis� s� Saulit, n� vend t� cilit ti ke mbret�ruar; dhe Zoti e ka dh�n� mbret�rin� n� duart e Absalomit, birit t�nd; dhe ja, tani je b�r� rob i vet� lig�sis� sate, sepse je njeri gjakatar".

At�her� Abishai, bir i Tserajahut, i tha mbretit: "Pse ky qen i ngordhur duhet t� mallkoj� mbretin, zot�rin� time? T� lutem, m� l�r t� shkoj t`i pres kok�n!".

Por mbreti iu p�rgjigj: "�`kam t� b�j un� me ju, bijt� e Tserujahut? Prandaj l�reni t� mallkoj�, sepse Zoti i ka th�n�: "Mallko Davidin!". Dhe kush mund t� thot�: "Pse silleni k�shtu?"

Pastaj Davidi i tha Abishait dhe t�r� sh�rb�or�ve t� tij: "Ja, im bir, q� ka dal� nga barku im, k�rkon t� m� heq� jet�n aq m� shum� dhe ky Beniaminit! L�reni t� rrij� dhe t� mallkoj�, sepse ia ka urdh�ruar Zoti.

Ndoshta Zoti do ta shoh� hidh�rimin tim dhe do t� m� b�j� t� mira n� vend t� mallkimeve q� m� drejton sot".

K�shtu Davidi dhe njer�zit e tij e vazhduan rrug�n e tyre; edhe Shimei ecte an�s s� malit, p�rball� Davidit, dhe rrug�s e mallkonte at�, i hidhte gur� dhe pluhur.

Mbreti dhe t�r� njer�zit q� ishin me t� arrit�n n� vendin e caktuar t� lodhur, dhe aty e mor�n veten.

Nd�rkoh� Absalomi dhe t�r� populli, njer�zit e Izraelit, kishin hyr� n� Jeruzalem; Ahithofeli ishte me t�.

Kur Hushai, Arkiti, miku i Davidit, arriti tek Absalomi, Hushai i tha Absalomit: "Rroft� mbreti! Rroft� mbreti!".

Absalomi i tha Hushait: "Kjo �sht� dashuria q� ke p�r mikun t�nd? Pse nuk shkove me mikun t�nd?".

Hushai iu p�rgjigj Absalomit: "Jo, un� do t� jem me at� q� Zoti, gjith� ky popull dhe t�r� njer�zit e Izraelit kan� zgjedhur, dhe do t� mbetem me t�.

A nuk duhet vall�, t� vihem n� sh�rbim t� birit t� tij? Ashtu si i kam sh�rbyer atit t�nd, n� t� nj�jt�n m�nyr� do t� t� sh�rbej edhe ty".

At�her� Absalomi i tha Ahithofelit: "Jepni k�shill�n tuaj! �`duhet t� b�jm�?".

Ahithofeli iu p�rgjigj k�shtu Absalomit: "Hyr� te konkubinat e atit t�nd q� ai ka l�n� p�r t� ruajtur sht�pin�, k�shtu t�r� Izraeli do t� m�soj� q� je b�r� i urryer p�r atin t�nd dhe ata q� jan� me ty do t� marrin guxim".

Ngrit�n pastaj nj� �ad�r mbi tarac�n p�r Absalomin, dhe Absalomi hyri te konkubinat e atit t� tij n� syt� e t�r� Izraelit.

N� ato dit�, k�shilla e dh�n� nga Ahithofeli kishte po at� vler� t� atij q� kishte konsultuar fjal�n e Per�ndis�. K�t� vler� kishte �do k�shill� e Ahithofelit si p�r Davidin ashtu dhe p�r Absalomin.