Kapitulli 13

Pastaj ndodhi q� Absalomi, bir i Davidit, kishte nj� mot�r shum� t� bukur q� quhej Tamara; por Amnoni, bir i Davidit, u dashurua me t�.

Amnoni u dashurua me aq pasion me motr�n e tij Tamara sa ra i s�mur�, sepse ajo ishte e virgj�r; dhe Amnonit i dukej e v�shtir� t`i b�nte gj�.

Amnoni kishte nj� shok, q� quhej Jonadab, bir i Shimeahut, v�llait t� Davidit; Jonadabi ishte nj� njeri shum� dinak.

Ky i tha: "Pse, o bir i mbretit, vazhdon t� dob�sohesh �do dit� q� kalon? Nuk d�shiron t� ma thuash?". Amnoni iu p�rgjigj: "Kam r�n� n� dashuri me Tamar�n, motr�n e v�llait tim Absalom".

At�her� Jonadabi i tha: "Rri n� shtrat dhe b�j sikur je i s�mur�; kur t� vij� yt at� t� t� shikoj�, thuaji: "B�j, t� lutem, q� motra ime Tamara t� vij� t� m� jap� t� ha dhe ta p�rgatis� ushqimin n� pranin� time, n� m�nyr� q� un� ta shikoj dhe ta marr nga duart e saj"".

K�shtu Amnoni ra n� shtrat dhe u shti i s�mur�; kur m� von� erdhi mbreti ta shikoj�, Amnoni i tha: "L�r, t� lutem, q� motra ime Tamara t� vij� dhe t� m� p�rgatis� nja dy kule� n� pranin� time; k�shtu do t� marr ushqim nga duart e saj".

At�her� Davidi d�rgoi njeri n� sht�pin� e Tamar�s p�r t`i th�n�: "Shko n� sht�pin� e v�llait t�nd Amnon dhe p�rgatiti di�ka p�r t� ngr�n�".

Tamara shkoi n� sht�pin� e v�llait t� saj Amnon, q� rrinte shtrir� n� shtrat. Pastaj mori pak miell, e brumosi, p�rgatiti disa kule�� para syve t� tij dhe i poqi.

Pastaj mori nj� en� me bisht dhe i derdhi kule��t para tij, por Amnoni nuk pranoi t`i haj� dhe tha: "Nxirrni jasht� q� k�tej t�r� njer�zit". T�r� sa ishin dol�n jasht�.

At�her� Amnoni i tha Tamar�s: "Ma �o ushqimin n� dhom�n time dhe do ta marr nga duart e tua". K�shtu Tamara i mori kule��t q� kishte p�rgatitur dhe i �oj n� dhom�n e Amnonit, v�llait t� saj.

Nd�rsa po ia jepte p�r t� ngr�n�, ai e kapi dhe i tha: "Eja, shtrihu me mua, motra ime".

Ajo iu p�rgjigj: "Jo, v�llai im, mos m� posht�ro k�shtu; kjo nuk b�het n� Izrael; mos kryej nj� posht�rsi t� till�!

Po un� ku ta �oj turpin tim? Kurse ti do t� konsiderohesh si keqb�r�s n� Izrael. Tani, t� lutem, foli mbretit dhe ai nuk ka p�r t� m� refuzuar ndaj teje".

Por ai nuk deshi ta d�gjoj� dhe, duke qen� m� i fort� se ajo, e dhunoi dhe ra n� shtrat me t�.

Pastaj Amnoni filloi ta urrej� me nj� urrejtje shum� t� madhe, k�shtu q� urrejtja q� ndjente p�r t� ishte m� e madhe se dashuria me t� cil�n e kishte dashuruar m� par�. K�shtu Amnoni i tha: "�ohu, shko!".

Por ajo iu p�rgjigj: "Oh, jo! D�mi q� do t� m� b�je duke m� p�rz�n� do t� ishte m� i madh se ai q� m� ke b�r� deri tani". Por ai nuk deshi ta d�gjoj�.

Thirri, pra, sh�rb�torin q� e ndihmonte dhe i tha: "Largoje k�t� larg meje dhe mbylle port�n prapa saj".

Ajo kishte veshur nj� tunik� me m�ng�, sepse k�shtu visheshin vajzat e mbretit akoma t� virgj�ra. K�shtu sh�rb�tori i Amnonit e nxori jasht� dhe mbylli der�n prapa saj.

Tamara at�her� hodhi mbi kryet e saj, grisi tunik�n m� m�ng� q� kishte veshur, vuri dor�n mbi kok� dhe iku duke ul�ritur.

Absalomi, v�llai, i tha: "Ndofta v�llai yt Amnon ka qen� me ty? Tani p�r tani hesht, motra ime; ai �sht� yt v�lla; mos e l�sho veten p�r k�t�". K�shtu Tamara mbeti e d�shp�ruar n� sht�pin� e Absalomit, v�llait t� saj.

Kur mbreti David i m�soi t� gjitha k�to, u zem�rua shum�.

Por Absalomi nuk i drejtoi asnj� fjal� Amnonit, as p�r t� mir� as p�r t� keq, sepse e urrente Amnonin se kishte posht�ruar motr�n e tij Tamara.

Dy vjet m� von�, kur Absalomi kishte qeth�sit e bag�tive n� Baal-Hatsroit pran� Efraimit, ftoi t� gjith� bijt� e mbretit.

Absalomi shkoi t� takohet me mbretin dhe i tha: "Sh�rb�tori yt ka qeth�sit; t� lutem t� vij� edhe mbreti me gjith� sh�rb�tor�t e tij n� sht�pin� e sh�rb�torit t�nd!".

Por mbreti i tha Absalomit: "Jo, biri im, nuk po vijm� tani t� gjith�, q� t� mos t� t� r�ndoj�". Megjith�se ai nguli k�mb�, mbreti nuk desh t� shkonte, por i dha bekimin e tij.

At�her� Absalomi i tha: "N� rast se nuk do t� vish ti, t� lutem, lejo Amnonin, v�llan� tim, t� vij� me ne". Mbreti iu p�rgjigj: "Pse duhet t� vij� me ty?".

Por Absalomi nguli k�mb� aq shum� sa q� Davidi lejoi t� shkojn� bashk� me t� Amnonin dhe gjith� bijt� e mbretit.

Absalomi u kishte dh�n� k�t� urdh�r sh�rb�tor�ve t� tij, duke th�n�: "Hapni syt�, kur Amnoni t� jet� dehur nga vera dhe un� t`ju them: "Goditeni Amnonin!", ju vriteni dhe mos kini frik�. A nuk jam un� q� ju urdh�roj? B�huni trima dhe tregohuni t� fort�!".

K�shtu sh�rb�tor�t e Absalomit vepruan kund�r Amnonit, ashtu si kishte urdh�ruar Absalomi. At�her� t�r� bijt� e mbretit u ngrit�n, hip�n secili mbi mushk�n e vet dhe ua mbath�n.

Nd�rsa ishin akoma rrug�s, Davidit i arriti ky lajm: "Absalomi ka vrar� t�r� bijt� e mbretit dhe nuk ka shp�tuar asnj�ri prej tyre".

At�her� mbreti u ngrit, grisi rrobat e tij dhe u shtri p�r tok�; dhe t� gjith� sh�rb�tor�t e tij, i rrinin rrotull, me rrobat e grisura.

Por Jonadabi, bir i Shimeahut dhe v�lla i Davidit, tha: "T� mos mendoj� zot�ria im q� t�r� t� rinjt�, bijt� e mbretit, u vran�; Amnoni �sht� i vetmi q� vdiq. Me urdh�r t� Absalomit kjo gj� u vendos q� dit�n q� Amnoni posht�roi motr�n e tij Tamara.

Prandaj mbreti, zot�ria im, t� mos hidh�rohet duke menduar se t� gjith� bijt� e mbretit kan� vdekur; vet�m Amnoni ka vdekur,

dhe Absalomi ka ikur". Nd�rkaq i riu q� b�nte roje ngriti syt�, shikoi, dhe ja, nj� turm� e madhe njer�zish vinte nga rruga prapa tij, nga ana e malit.

Jonadabi i tha mbretit: "Ja bijt� e mbretit q� po vijn�! Gjendja �sht� pik�risht ashtu si� tha sh�rb�tori yt".

Sa e mbaroi fjal�n, arrit�n bijt� e mbretit, t� cil�t e ngrit�n z�rin dhe filluan t� qajn�; edhe mbreti dhe t�r� sh�rb�tor�t e tij filluan t� qajn� me t� madhe.

Absaloni kishte ikur dhe kishte shkuar te Talmai, bir i Amihudit, mbret i Geshurit. Davidi mbante zi �do dit� p�r birin e tij.

K�shtu Absalimo ia mbathi dhe shkoi n� Geshur, ku q�ndroi tre vjet.

Mbreti David d�shironte t� shkonte te Absalomi, sepse ishte ngushulluar tanim� nga vdekja e Amnonit.