Kapitulli 12

Pastaj Zoti i d�rgoi Nathanin Davidit; dhe Nathani shkoi tek ai dhe i tha: "Na ishin dy njer�z n� t� nj�jtin qytet, njeri i pasur dhe tjetri i varf�r.

I pasuri kishte nj� num�r t� madh kopesh me bag�ti t� im�t dhe t� trash�;

por i varf�ri nuk kishte asgj�, ve�se nj� qengj fem�r q� e kishte bler� dhe ushqyer; ai ishte rritur bashk� me t� dhe me f�mij�t e tij, duke ngr�n� ushqimin e tij, duke pir� n� kup�n e tij dhe duke fjetur mbi gjirin e tij; ishte p�r t� si bija e tij.

Nj� udh�tar arriti n� sht�pin� e njeriut t� pasur; ky refuzoi t� merrte ndonj� bag�ti nga kopet� e tij p�r t`i p�rgatitur p�r t� ngr�n� udh�tarit q� kishte ardhur tek ai, por mori manarin e njeriut t� varf�r dhe e gatoi p�r njeriun q� i kishte ardhur"

At�her� zem�rimi i Davidit u rrit me t� madhe kund�r k�tij njeriu dhe i tha Nathanit: "Ashtu si� �sht� e v�rtet� q� Zoti rron, ai q� ka b�r� k�t� gj� meriton t� vdes�!

Ai do t`a paguaj� kat�rfish vler�n e manarit, sepse ka b�r� nj� gj� t� till� dhe nuk ka pasur m�shir�".

At�her� Nathani i tha Davidit: "Ti je ai njeri! K�shtu thot� Zoti, Per�ndia i Izraelit: "Un� t� kam vajosur mbret t� Izraelit dhe t� kam �liruar nga duart e Saulit.

T� kam dh�n� sht�pin� e zot�ris� sate, t� kam v�n� n� krah�t e tua grat� e zot�ris� t�nd dhe t� kam dh�n� sht�pin� e Izraelit dhe t� Jud�s; dhe n� qoft� se kjo ishte shum� pak, un� do t� t� kisha dh�n� shum� gj�ra t� tjera.

Pse, pra, ke p�r�muar fjal�n e Zotit, duke b�r� at� q� �sht� e keqe p�r syt� e tij? Ti ke b�r� t� vdes� me shpat� Hiteun Uriah, more p�r grua bashk�shorten e tij dhe e vrave me shpat�n e bijve t� Amonit.

K�shtu, pra, shpata nuk do t� largohet kurr� nga sht�pia jote, sepse ti m� ke p�r�muar dhe ke marr� gruan e Hiteut Uriah si bashk�shorten t�nde".

K�shtu thot� Zoti: "Ja, un� do t� sjell kund�r teje fatkeq�sin� nga vet� sht�pia jote, dhe do t`i marr� grat� e tua para syve t� tu p�r t`ia dh�n� nj� tjetri, q� do t� bashkohet me to dit�n.

Sepse ti e ke b�r� k�t� gj� fshehurazi, kurse un� do ta b�j p�rpara t�r� Izraelit n� drit�n e diellit".

At�her� Davidi i tha Nathanit: "Kam m�katuar kund�r Zotit". Nathani iu p�rgjigj Davidit: "Zoti e ka hequr m�katin t�nd; ti nuk ke p�r t� vdekur.

Megjithat�, duke qen� se m� k�to veprime u ke dh�n� rastin armiqve t� Zotit t� blasfemojn�, djali q� ka lindur duhet t� vdes�".

Pastaj Nathani u kthye n� sht�pin� e vet. K�shtu Zoti goditi f�mij�n q� bashk�shortja e Uriahut i kishte lindur Davidit, dhe ai u s�mur.

At�her� Davidi iu lut Per�ndis� p�r f�mij�n dhe agj�roi; pastaj hyri n� sht�pi dhe e kaloi nat�n i shtrir� p�r tok�.

Pleqt� e sht�pis� s� tij ngul�n k�mb� q� ai t� ngrihej nga toka, por ai nuk deshi dhe nuk pranoj t� hante me ta.

Dit�n e shtat� f�mija vdiq dhe sh�rb�tor�t e Davidit kishin frik� t`i njoftonin q� f�mija kishte vdekur, sepse thonin: "Ja, kur f�mija ishte akoma i gjall�, ne i kemi folur, por ai nuk i d�gjonte fjal�t tona. Si t� b�jm� tani p�r t`i th�n� se f�mija ka vdekur? Kjo mund t`i shkaktoj� ndonj� t� keqe".

Kur Davidi pa q� sh�rb�tor�t e tij flisnin me z� t� ul�t, e kuptoi se f�mija kishte vdekur; prandaj Davidi u tha sh�rb�tor�ve t� tij: "Ka vdekur f�mija?". Ata u p�rgjigj�n: "Ka vdekur".

At�her� Davidi u ngrit nga toka, u la, u vajos dhe nd�rroi rrobat; pastaj shkoi n� sht�pin� e Zotit dhe ra p�rmbys; pastaj u kthye n� sht�pin� e tij dhe k�rkoi t`i sillnin ushqim dhe h�ngri.

Sh�rb�tor�t e tij i than�: "�`b�re? Kur f�mija ishte akoma gjall� ti ke agj�ruar dhe ke qar�; mbas vdekjes s� f�mij�s, u ngrite dhe h�ngre".

Ai u p�rgjigj: "Kur f�mija ishte akoma gjall�, un� agj�ronja dhe qaja, sepse thoja: "Kushedi Zotit mund t`i vij� keq p�r mua dhe e l� f�mij�n t� jetoj�?". Por tani ai ka vdekur. Pse duhet t� agj�roj?

Vall�, a kam mund�si ta kthej? Un� do t� shkoj tek ai, por ai nuk do t� kthehet tek un�!".

Pastaj Davidi ngush�lloi Bath-Sheb�n, bashk�shorten e tij, hyri tek ajo dhe ra n� shtrat me t�; k�shtu ajo lindi nj� djal�, q� ai e quajti Solomon; dhe Zoti e deshi.

Pastaj d�rgoi nj� mesazh me an� t� profetit Nathan q� i vuri emrin Jedidiah, p�r shkak t� dashuris� t� Zotit.

Nd�rkaq Joabi lufonte kund�r Rabahut t� bijve t� Amonit dhe pushtoi qytetin mbret�ror.

Pastaj Joabi i d�rgoi lajm�tar� Davidit p�r t`i th�n�: "Kam sulmuar Rabahun dhe kam sht�n� n� dor� rezervat e tij t� ujit.

Prandaj tani mblidh popullin q� ka mbetur, vendos kampin t�nd p�rball� qytetit dhe shtjere at� n� dor�, p�rndryshe do ta marr un� qytetin dhe ai do t� mbaj� emrin tim".

At�her� Davidi mblodhi t�r� popullin, shkoi n� Rabah, e sulmoi dhe e pushtoi.

Hoqi pastaj kuror�n nga koka e mbretit t� tyre; ajo peshonte nj� talent ari dhe kishte gur� t� �muar; ajo u vu mbi kok�n e Davidit. Ai mori me vete gjithashtu nga qyteti nj� pla�k� t� madhe.

I nxori banor�t q� ishin n� qytet dhe i vuri t� punonin me sharra, me lesa dhe m� s�pata prej hekuri, i futi t� punojn� n� furrat e tullave; k�shtu b�ri n� t� gjitha qytetet e bijve t� Amonit. Pastaj Davidi u kthye n� Jeruzalem bashk� me t�r� popullin.