Kapitulli 1

Pas vdekjes s� Saulit, Davidi u kthye nga masakra e Amalekit�ve dhe u ndal dy dit� n� Tsiklag.

Dit�n e tret� arriti n� kampin e Saulit nj� burr� me rroba t� grisura dhe me kok�n me dhe. Sa arriti pran� Davidit, ai ra p�r tok� dhe u p�rkul.

Davidi e pyeti: "Nga vjen?". Ai iu p�rgjigj: "Kam ikur nga kampi i Izraelit".

Davidi i tha: "Si u b�? T� lutem, m� trego". Ai iu p�rgjigj: "Populli iku nga fusha e betej�s dhe shum� njer�z ran� dhe vdiq�n; edhe Sauli dhe biri i tij Jonatan kan� vdekur".

At�her� Davidi e pyeti t� riun q� i tregonte ngjarjen: "Si e di ti q� Sauli dhe biri i tij Jonatani kan� vdekur?".

I riu q� i tregonte ngjarjen tha: "Ndodhesha rast�sisht n� malin Gilboa, kur pash� Saulin t� mb�shtetur n� shtiz�n e tij, nd�rsa qerret dhe kalor�sit e ndiqnin nga af�r.

Ai u kthye, m� pa dhe m� thirri. Un� iu p�rgjigja: "Ja ku jam".

Ai m� pyeti: "Kush je ti?". Un� iu p�rgjigja: "Jam nj� Amalekit".

At�her� ai m� tha: "Afrohu tek un� dhe m� vrit, sepse nj� ankth i madh m� ka pushtuar, por jeta �sht� e t�ra akoma tek un�".

K�shtu iu afrova atij dhe e vrava, sepse e kuptoja q� ai nuk do t� mund t� jetonte mbas r�nies s� tij. Pastaj mora diadem�n q� kishte mbi kok� dhe byzylykun q� mbante n� krah, dhe i solla k�tu te zot�ria im".

At�her� Davidi kapi rrobat e veta dhe i grisi; po k�shtu vepruan t�r� njer�zit q� ishin me t�.

K�shtu mbajt�n zi, qan� dhe agjeruan deri n� mbr�mje p�r Saulin, p�r Jonatanin, birin e tij, p�r popullin e Zotit dhe p�r sht�pin� e Izraelit, sepse kishin r�n� nga shpata.

Pastaj Davidi e pyeti t� riun q� i kishte treguar ngjarjen: "Nga �`vend je?". Ai u p�rgjigj: "Jam biri i nj� t� huaji, i nj� Amalekiti".

At�her� Davidi i tha: "Si nuk pate frik� t� shtrish dor�n p�r t� vrar� t� vajosurin e Zotit

Pastaj thirri nj� nga njer�zit e tij dhe i tha: "Afrohu dhe hidhu mbi t�!". Ai e goditi dhe Amalekiti vdiq.

Pas k�saj Davidi tha: "Gjaku yt r�nt� mbi kok�n t�nde, sepse me goj�n t�nde ke d�shmuar kund�r vetes sate, duke th�n�: "Un� kam vrar� t� vajosurin e Zotit"".

At�her� Davidi ia mori k�tij vajtimi p�r Saulin dhe Jonatanin, birin e tij,

dhe urdh�roi t`u m�sonin bijve t� Jud�s k�ng�n e harkut. Ja, ajo gjendet e shkruar n� librin e t� Drejtit.

"Madh�shtia e Izraelit q�ndron e vrar� n� lart�sit� e tua! Si �sht� e mundur q� ran� trimat?

Mos ia njoftoni Gathit, mos e b�ni t� ditur n�p�r rrug�t e Ashkalonit, q� t� mos g�zohen bijat e Filistejve, q� t� mos ngaz�llohen bijat e t� parrethprer�ve.

O male t� Gilboas, mos r�nt� m� as vesa as shiu mbi ju, mos past� as fusha ofertash; sepse aty u hodh mburoja e trimave, mburoja e Saulit, sikur ky t� mos ishte i vajosur.

Nga gjaku i t� vrar�ve, nga dhjami i trimave, harku i Jonatanit nuk u t�rhoq kurr� dhe shpata e Saulit nuk u v�rtit kurr� bosh.

Sauli dhe Jonatani; aq t� dashur dhe t� p�rzem�rt n� jet�, nuk u ndan� n� vdekjen e tyre. Ishin m� t� shpejt� se shqiponjat, m� t� fort� se luan�t.

Bija t� Izraelit, vajtoni Saulin q� ju vishte n� luks me rroba flak� t� kuqe, q� i zbukuronte me ar veshjet tuaja.

Vall�, si ran� trimat n� mes t� betej�s, si u vra Jonathani n� lart�sit� e tua?

Un� jam n� ankth p�r ty, o v�llai im Jonatan; ti ishe shum� i dashur p�r mua, dashuria jote p�r mua ishte m� e mrekullueshme se dashuria e grave.

Vall�, si ran� trimat dhe si u shkat�rruan arm�t e luft�s?".