Kapitulli 21

Pastaj Davidi shkoi n� Nob tek prifti Ahimelek; Ahimeleku i doli p�rpara Davidit duke u dridhur dhe i tha: "Pse je vet�m dhe nuk ka njeri me ty?".

Davidi iu p�rgjegj priftit Ahimelek: "Mbreti m� urdh�roi di�ka dhe m� tha: "Asnjeri t� mos dij� kurrgj� p�r ��shtjen p�r t� cil�n po t� d�rgoj dhe p�r at� q� t� kam urdh�ruar". Njer�zti e mi i kam drejtuar n� filan vend.

Dhe tani �far� ke n� dor�? M� jep pes� buk� ose �far� t� kesh".

Prifti iu p�rgjegj Davidit, duke th�n�: "Nuk kam buk� t� zakonshme, ka vet�m buk� t� shenjt�ruar, me kusht q� burrat e tu t`u jen� p�rmbajtur s� paku kontakteve me grat�".

Davidi iu p�rgjegj priftit: "Kemi mbetur pa gra, qysh se jemi nisur, tri dit� m� par�; en�t e njer�zve t� mi jan� t� pastra; n� fakt edhe buka �sht� e zakonshme, megjith�se sot �sht� shenjt�ruar n� en�t".

K�shtu prifti i dha buk�n e shenjt�ruar, sepse aty nuk kishte tjet�r buk� ve� asaj t� paraqitjes, q� ishte hequr nga prania e Zotit, p�r ta z�vend�suar me buk� t� ngroht� n� �astin kur hiqet.

At� dit� ndodhej aty nj� nga sh�rb�tor�t e Saulit, q� q�ndronte para Zotit; quhej Doeg, Edomiti, kryebariu i Saulit.

Davidi i tha Ahimelekut: "Mos ke rast�sisht p�r kollaj ndonj� shtiz� a nj� shpat�? Mbasi un� nuk kam marr� me vete as shpat�n, as arm�t e mia, sepse detyra e ngarkuar nga mbreti ishte urgjente".

Prifti u p�rgjegj: "�sht� shpata e Goliathit, Filisteut, q� ti vrave n� lugin�n e Terebintos; �sht� aty prapa efodit, e mb�shtjell� me nj� p�lhur�; n� rast se e do, merre, sepse k�tu nuk kemi tjet�r ve� k�saj". Davidi tha: "Asnj� nuk ia kalon asaj; n�ma!".

At� dit� Davidi u ngrit dhe iku nga prania e Saulit; ai shkoi n� Akish, te mbreti i Gathit.

Sh�rb�tor�t e Akishit i than�: "A nuk �sht� ky Davidi, mbret i vendit? A nuk k�ndonin n� kor p�r t� n� valle, duke th�n�: "Sauli ka vrar� nj� mij� t� tij dhe Davidi dhjet� mij� t� tij"?".

Davidi i mbajti n� zem�r k�to fjal� dhe pati frik� t� madhe nga Akishi, mbret i Gathit.

K�shtu nd�rroi m�nyr�n e sjelljes s� tij para tye dhe e hiqte veten si t� marr� n� duart e tyre; b�nte shkaravina mbi kanatet e dyerve dhe l�shonte jarg� mbi mjekr�n e tij.

At�her� Akishi u tha sh�rb�tor�ve t� tij: "Ja, e shikoni, ky �sht� i marr�; pse ma keni sjell�?

Mos vall� m� mungojn� t� marr�t, dhe ju m� sillni k�t� p�r t� b�r� t� marrin n� pranin� time? Ai nuk ka p�r t� hyr� n� sht�pin� time!".