Kapitulli 20

Davidi iku nga Najothi i Ramahut, shkoi te Jonathani dhe i tha: "�far� kam b�r�? Cili �sht� faji im dhe cili �sht� m�kati im kund�r atit t�nd, q� ai k�rkon jet�n time?".

Jonathani iu p�rgjegj: "Mos ndodht� kurr�! Ti nuk ke p�r t� vdekur; ja im at� nuk b�n asnj� veprim t� madh apo t� vog�l pa ma njoftuar mua. Pse im at� t� ma fshihte k�t� gj�? Nuk �sht� e mundur".

Davidi u betua p�rs�ri dhe tha: "Yt at� e di me siguri q� un� g�zoj hirin t�nd dhe do t� ket� th�n�: "Jonathani t� mos e dij� k�t�, q� t� mos hidh�rohet". Por si� �sht� e v�rtet� q� Zoti jeton, dhe q� rron shpirti yt, mua nuk m� ndan nga vdekja ve�se nj� hap".

Jonathani i tha Davidit: "�far�do gj� q� t� m� k�rkosh, un� do ta b�j p�r ty".

Davidi iu p�rgjegj Jonathanit: "Ja, nes�r fillon h�na e re dhe un� duhet t� ulem n� tryez� me mbretin, por t� m� l�r t� shkoj dhe un� do t� fshihem n� fshatrat deri n� mbr�mjen e dit� s� tret�.

N� qoft� se atit t�nd i bie n� sy mungesa ime, ti do t`i thuash: "Davidi m� �sht� lutur me insistim t� hidhet p�r pak koh� deri n� Betlem, n� qytetin e tij, sepse aty kremtohet flijimi p�r t�r� familjen e tij".

N� qoft� se thot�: "Mir�", sh�rb�tori yt ka p�r t� shp�tuar. Por n� rast se zem�rohet, dije se ka vendosur t� ma b�j� t� keqen.

Tregohu, pra, i m�shirsh�m me sh�rb�torin t�nd, sepse e ke b�r� t� lidhet n� nj� bes�lidhje t� Zotit me ty; por n� rast se kam ndonj� faj, vritm� ti. Pse duhet t� m� �osh tek ati yt?".

Jonathani tha "Larg qoft� ky mendim! Po ta dija q� im at� ka vendosur t� ta b�j� t� keqen, nuk do t� ta tregoja ty?".

Davidi i tha Jonathanit: "Kush do t� m� njoftoj� n� se yt at� t� p�rgjigjet r�nd�?".

Jonathani i tha Davidit: "Eja, t� dalim nd�r fusha!". K�shtu q� t� dy dol�n jasht�, n� fush�.

At�her� Jonathani i tha Davidit: "Pa�a d�shmitar Zotin, Per�ndin� e Izraelit! Nes�r ose pasnes�r, n� k�t� or�, do t� hetoj q�llimet e atit tim, p�r t� par� n� se ai e shikon me sy t� mir� Davidin, dhe po t� mos d�rgoj njeri t� t� njoftoj�,

Zoti le t`i b�j� k�t� gj� Jonathanit, madje edhe m� keq. N� qoft� se p�rkundrazi im at� ka nd�rmend t� t� b�j� nj� t� keqe, un� do t� t� njoftoj dhe do t� l� t� shkosh me q�llim q� ti t� shkosh n� paqe; dhe Zoti qoft� me ty, ashtu si� ka qen� me atin tim!

Deri sa t� jem gjall�, a nuk do t� p�rdor�sh ndaj meje mir�sin� e Zotit, me q�llim q� mos vritem?".

Por nuk do t� heq�sh dor� kurr� t� p�rdor�sh mir�sin� ndaj sht�pis� sime, as at�her� kur Zoti t� ket� shfarosur nga faqja e dheut t�r� armiqt� e Davidit".

K�shtu Jonathani lidhi nj� bes�lidhje me sht�pin� e Davidit, duke th�n�: "Zoti t`u k�rkoj� llogari armiqve t� Davidit p�r gjakun!".

P�r hir t� dashuris� q� kishte p�r t�, Jonathani e vuri p�rs�ri Davidin t� betohet, sepse ai e donte si shpirtin e vet.

Pastaj Jonathani i tha: "Nes�r fillon h�na e re dhe mungesa jote do t� bjer� n� sy, sepse vendi yt do t� mbetet bosh.

Do t� l�sh t� kalojm� tri dit�, pastaj do t� zbres�sh me t� shpejt� dhe do t� shkosh n� vendin ku u fshehe dit�n e ngjarjes, dhe do t� rrish pran� gurit t� Ezelit.

Un� do t� hedh tri shigjeta p�rbri gurit sikur t� gjuaja n� shenj�.

Pastaj do t� d�rgoj nj� djalosh, duke i th�n�: "Shko t� k�rkosh shtigjeta". N� rast se i them djaloshit: "Shiko, shigjetat jan� nga ana jote, prandaj merri!" at�her� eja sepse, ashtu si Zoti jeton, pun�t t� ecin mbar� ty dhe nuk ka asnj� rrezik.

N� qoft� se p�rkundrazi i them djaloshit: "Shiko, shigjetat jan� matan� teje", at�her� shko, sepse Zoti t� b�n t� ik�sh.

Sa p�r gj�rat p�r t� cilat kemi folur midis nesh, ja, Zoti qoft� d�shmitar midis teje dhe meje p�r gjithnj�".

K�shtu Davidi u fsheh n�p�r ara; kur filloi h�na e re, mbreti u ul p�r t� ngr�n�.

Mbreti u ul n� karrigen e tij, si her�t e tjera, n� karrigen pran� murit; Jonathani u ul p�rball� tij. Abneri u ul pran� Saulit, por vendi i Davidit mbeti bosh.

Megjithat� Sauli nuk tha asgj� at� dit�, sepse mendonte: "Do t`i ket� ndodhur di�ka; nuk do t� jet� i past�r; me siguri ai nuk �sht� i past�r".

Por t� nes�rmen, dit�n e dyt� t� h�n�s s� re, vendi i Davidit ishte akoma bosh. At�her� Sauli i tha Jonathanit, birit t� tij: "Pse biri i Isait nuk erdhi p�r t� ngr�n� as dje, as sot?".

Jonathani iu p�rgjegj Saulit: "Davidi m� k�rkoi me insistim ta l� t� shkoj� n� Betlem;

dhe tha: "T� lutem lerm� t� shkoj, sepse kemi n� qytet nj� flijim n� familje, dhe v�llai im m� ka detyruar t� marr pjes� n� t�; tani, pra, po t� g�zoj hirin t�nd, t� lutem, lerm� t� hidhem shpejt p�r t� par� v�llez�rit e mi". P�r k�t� ar�sye nuk erdhi n� tryez�n e mbretit".

At�her� zem�rimi i Saulit u ndez kund�r Jonathanit dhe i tha: "O bir i �oroditur dhe rebel, vall� nuk e di un� q� ti mban an�n e birit t� Isait, p�r turpin t�nd dhe p�r turpin e lakuriq�sis� t� n�n�s sate?

Sepse p�r deri sa biri i Isait do t� jetoj� mbi tok�, nuk do t� ket� q�ndrueshm�ri as p�r ty, as p�r mbret�rin� t�nde. Prandaj d�rgo ta marrin dhe sille tek un�, sepse ai duhet t� vdes�.

Jonathani iu p�rgjegj Saulit, atit t� tij duke i th�n�: "Pse duhet t� vdes�? �far� ka b�r�?".

At�her� Sauli e v�rtiti usht�n kund�r tij p�r ta vrar�. Jonathani e kuptoi q� vrasja e Davidit ishte di�ka e vendosur nga ana e t� atit.

K�shtu Jonathani u ngrit i zem�ruar nga tryeza dhe nuk h�ngri gj� as dit�n e dyt� t� h�n�s s� re, mbasi ishte i hidh�ruar p�r Davidin, sepse i ati e kishte trajtuar n� m�nyr� t� turpshme.

T� nes�rmen n� m�ngjes, Jonathani doli n� fush� n� vendin e caktuar me Davidin, duke pasur me vete nj� djalosh.

Ai i tha djaloshit: "Vrapo t� m� sjell�sh shigjetat q� un� gjuaj". Nd�rsa djaloshi vraponte, ai hodhi nj� shigjet� q� kaloi p�rtej tij.

Kur djaloshi arriti n� vendin ku ndodhej shigjeta q� Jonathani kishte hedhur, Jonathani i b�rtiti nga prapa: "Shigjeta, vall� ka r�n� matan� teje?".

Pastaj Jonathani i b�rtiti akoma djaloshit: "Vepro shpejt, mbaro pun�, mos u ndal!". K�shtu djaloshi i Jonathanit mblodhi shigjetat dhe u kthye tek i zoti.

Por djaloshi nuk e dinte asgj�; vet�m Jonathani dhe Davidi e dinin si q�ndronte ��shtja.

Pastaj Jonathani ia dha arm�t e tij djaloshit dhe i tha: "Nisu, �oji n� qytet".

Me t`u nisur djaloshi, Davidi u ngrit nga krahu jugor, ra p�rmbys tri her� me fytyr� p�r tok�; pastaj t� dy puthen me njeri tjetrin dhe qan� bashk�; por Davidi qau m� tep�r.

Pastaj Jonathani i tha Davidit: "Shko n� paqe, tani q� ne t� dy jemi betuar n� em�r t� Zotit; Zoti le t� jet� p�rgjithmon� d�shmitar midis meje dhe teje dhe nd�rmjet pasardh�sve t� tu dhe pasardh�sve t� mi". Pastaj Davidi u ngrit dhe iku; dhe Jonathani u kthye n� qytet.