Kapitulli 14

Nj� dit� ndodhi q� Jonathani, bir i Saulit, i tha shqyrtarit t� tij t� ri: "Eja, shkojm� drejt pozicioneve t� Filistejve, q� ndodhen n� an�n tjet�r". Por nuk i tha asgj� t� atit.

Sauli rrinte at�her� n� skajin e Gibeahut n�n sheg�n q� �sht� n� Migron, dhe njer�zit q� ishin me t� arrinin n� rreth gjasht� qind veta.

Ahijahu, bir i Ahitubit, v�llai i Ikabodit, birit t� Finehasit, birit t� Elit, prift i Zotit, n� Shiloh kishte veshur efodin. Por populli nuk e dinte q� Jonathani kishte ikur.

Nd�rmjet kalimeve n�p�r t� cilat Jonathani k�rkonte t� arrinte n� pozicionin e Filistejve, kishte nj� shk�mb q� ngrihej nga nj� an� dhe nj� shk�mb q� ngrihej nga ana tjet�r; nj�ri quhej Botsets dhe tjetri Seneh.

Njeri nga shk�mbinjt� ngrihej n� veri, p�rball� Mikmashit dhe tjetri n� jug, p�rball� Gibeahut.

Jonathani i tha shqyrtarit t� ri: "Eja, shkojm� drejt pozicioneve t� k�tyre t� parrethprer�ve; ndofta Zoti ka p�r t� vepruar n� favorin ton�, sepse asgj� nuk e pengon Zotin t� siguroj� shp�timin me shum� ose me pak njer�z".

Shqyrtari i tij iu p�rgjegj: "B�j �`ke p�r zem�r; shko p�rpara; jam gati t� shkoj me ty ku ta d�shiroj� zemra jote".

At�her� Jonathani tha: "Ja, ne do t� shkojm� drejt atyre njer�zve dhe do t`i b�jm� q� t� na shohin.

Po t� na thon�: "Ndaluni deri sa t`ju arrijm�", ne do t� q�ndrojm� n� vend dhe nuk do t� shkojm� tek ata;

por n� rast se na thon�: "Ejani te ne", ne do t� shkojm�, sepse Zoti i ka dh�n� n� duart tona; dhe kjo do t� na sh�rbej� si shenj�".

K�shtu t� dy u pan� nga garnizoni i Filistejve; dhe Filistejt� than�: "Ja Hebrenjt� q� po dalin nga shpellat ku ishin fshehur!".

Pastaj njer�zit e garnizonit iu kthyen Jonathanit dhe shqyrtarit t� tij dhe than�: "Ejani te ne se kemi di�ka p�r t`ju th�n�". At�her� Jonathani i tha shqyrtarit t� tij: "Eja pas meje, sepse Zoti i ka dh�n� n� duart e Izraelit".

Jonathani u ngjit duke u kacavarur me duar dhe me k�mb�, i ndjekur nga shqyrtari i tij. Filistejt� binin p�rpara Jonathanit, dhe shqyrtari pas tij i vriste.

Kjo qe masakra e par� e kryer nga Jonathani dhe nga shqyrtari i tij; n� t� humb�n jet�n rreth nj�zet veta, n� nj� sip�rfaqe prej rreth gjysm� jugeri tok�.

Tmerri u p�rhap n� kamp, n� fshatra dhe n� gjith� popullin; edhe garnizoni dhe cubat u tremb�n gjithashtu; bile edhe toka u drodh dhe u shnd�rrua k�shtu n� nj� llahtar� t� Per�ndis�.

Rojet e Saulit n� Gibeah t� Beniaminit v�shtruan dhe pan� q� turma po shp�rndahej dhe po ikte sa andej k�tej.

At�her� Sauli u tha njer�zve q� ishin me t�: "B�ni apelin p�r t� par� se kush ka ikur nga ne". U b� apeli, dhe ja, mungonin Jonathani dhe shqyrtari i tij.

At�her� Sauli i tha Ahijaut: "Afroje ark�n e Per�ndis�!" (sepse n� at� koh� arka e Per�ndis� ishte me bijt� e Izraelit).

Nd�rsa Sauli fliste me priftin, rr�muja n� kampin e Filistejve vazhdonte t� shtohej; k�shtu Sauli i tha priftit: "Hiqe dor�n t�nde!".

Pastaj Sauli dhe t�r� populli q� ishte me t� u mblodh�n dhe l�viz�n drejt vendit t� betej�s; dhe ja q� shpata e secilit drejtohej kund�r shokut t� tij dhe rr�muja ishte shum� e madhe.

Vet� Hebrenjt�, t� cil�t prej pak kohe gjendeshin me Filistejt� dhe ishin ngjitur bashk� me ta n� kamp nga krahina p�rreth, u bashkuan me Izraelit�t q� ishin me Saulin dhe Jonathanin.

Po k�shtu t�r� Izraelit�t q� ishin fshehur n� zon�n malore t� Efraimit, kur m�suan q� Filistejt� po ia mbathnin, filluan edhe ata t`i ndjekin duke marr� pjes� n� betej�.

K�shtu at� dit� Zoti e shp�toi Izraelin dhe beteja u shtri deri n� Beth-Aven.

Por at� dit� njer�zit e Izraelit ishin t� rraskapitur, sepse Sauli e kishte v�n� popullin t� betohej: "I mallkuar qoft� ai q� do t� prek� ushqim para mbr�mjes, para se t� hakmerrem me armiqt� e mi".

T�r� populli hyri n� nj� pyll, ku kishte mjalt� p�r tok�.

Me t� hyr� populli n� pyll, ai pa mjaltin q� kullonte; por askush nuk e �oi dor�n n� goj�, sepse populli kishte frik� nga betimi q� kishte b�r�.

Por Jonathani nuk e kishte d�gjuar atin e tij kur ai e kishte v�n� popullin t� betohej; prandaj zgjati maj�n e bastunit q� kishte n� dor�, e ngjeu n� hojet e mjaltit dhe e �oi n� goj�; k�shtu shikimi i tij u b� m� i qart�.

Njeri nga populli mori fjal�n dhe tha: "Ati yt e ka v�n� enkas popullin ta b�j� k�t� betim, duke th�n�: "Mallkuar qoft� ai njeri q� do t� prek� ushqim sot", megjith�se populli ishte i rraskapitur".

At�her� Jonathani tha: "Ati im i solli d�m vendit; un� shijova pak nga ky mjalt� dhe shikimi im u b� m� i qart�.

Sa m� mir� do t� kishte qen� sikur populli t� kishte ngr�n� sot lirisht pla�k�n q� gjeti te armiqt�! A nuk do t� kishte pasur nj� masak�r m� t� madhe t� Filistejve?".

Po at� dit� ata i mund�n Filistejt� nga Mikmashi deri n� Aijalon, por populli ishte tep�r i lodhur.

K�shtu populli u hodh mbi pla�k�n, rr�mbeu dele, lop� dhe vi�a dhe i theri p�r tok�; dhe populli i h�ngri me gjith� gjakun e tyre.

K�t� ia treguan Saulit dhe i than�: "Ja, populli po m�katon kund�r Zotit duke ngr�n� mish me gjith� gjakun". Ai tha: "Ju keni kryer nj� shkelje; rrukullisni menj�her� nj� gur t� madh pran� meje".

Pastaj Sauli urdh�roi: "Shp�rndahuni midis popullit dhe i thoni: "Secili t� sjell� k�tu tek un� lop�n dhe delen e tij; i therrni k�tu dhe pastaj i hani, por mos m�katoni ndaj Zotit, duke ngr�n� mish me gjith� gjakun e tij!". K�shtu gjithkush nga populli solli me vete lop�n e tij dhe e theri n� at� vend.

Sauli nd�rtoi pastaj nj� altar kushtuar Zotit; ky ishte altar i par� q� ai i nd�rtoi Zotit.

Pastaj Sauli tha: "T� zbresim nat�n p�r t� ndjekur Filistejt� dhe t`i zhveshim deri n� drit�n e m�ngjesit; dhe t� mos l�m� asnj� prej tyre t� gjall�". Populli u p�rgjegj: "Vepro si t� t� duket m�

K�shtu Sauli e pyeti Per�ndin�: "A duhet t� zbres p�r t� ndjekur Filistejt�? A do t`i l�sh n� duart e Izraelit?". Por Per�ndia nuk dha asnj� p�rgjigje.

At�her� Sauli tha: "Afrohuni k�tu, ju gjith� krer� t� popullit, pranoni dhe shikoni m�katin e kryer sot,

sepse, ashtu si� �sht� e v�rtet� q� Zoti, shp�timtari i Izraelit, jeton edhe sikur t� gjendej te Jonathani, biri im, ai duhet t� vdes�". Por asnjeri nga t�r� populli nuk iu p�rgjegj atij.

At�her� ai i tha gjith� Izraelit: "Ju q�ndroni n� nj� an�, dhe un� dhe biri im Jonathan do t� q�ndrojm� nga ana tjet�r". Populli iu p�rgjegj Saulit: "B�j at� q� t� duket m� mir�".

Prandaj Sauli i tha Zotit: "O Per�ndi i Izraelit, na jep p�rgjigjen e drejt�". K�shtu u caktuan Jonathani dhe Sauli dhe populli jo.

Pastaj Sauli tha: "Hidhni short midis meje dhe Jonathanit, birit tim". K�shtu u caktua Jonathani.

At�her� Sauli i tha Jonathanit: "M� trego �`ke b�r�". Jonathani i tha: "Kam provuar pak mjalt� me maj�n e bastunit q� kisha n� dor�; ja, ku jam, kam p�r t� vdekur!".

Sauli tha: "Per�ndia e b�ft� k�t� dhe bile m� keq, sepse ti ke p�r t� vdekur me siguri, o Jonathan!".

Po populli i tha Saulit: "A duhet t� vdes� Jonathani q� ka sjell� k�t� �lirim t� madh n� Izrael? Mos ndodht� kurr�! Ashtu si� �sht� e v�rtet� q� Zoti jeton, nuk ka p�r t� r�n� n� tok� as edhe nj� fije floku nga koka e tij, sepse sot ai ka vepruar bashk� me Per�ndin�"! K�shtu populli e shp�toi Jonathanin dhe ai nuk vdiq.

Pastaj Sauli u kthye nga ndjekja e Filistejve dhe Filistejt� u kthyen n� vendin e tyre.

K�shtu Sauli e forcoi mbret�rin� e Izraelit dhe luftoi kund�r gjith� armiqve q� ndodheshin rreth e qark: Moabit, bijve t� Amonit, Edomit, mbret�rve t� Tsobahut dhe Filistejve; ai korrte fitore nga �do an� q� t� kthehej.

Kreu vepra trim�rie, mundi Amalekit�t dhe �liroi nga duart e atyre q� e pla�kitnin.

Bijt� e Saulit ishin Jonathani, Jishuji dhe Malkishuahu; dy bijat e tij quheshin Merab, m� e madhja, dhe Mikal m� e vogla.

E shoqja e Saulit quhej Ahinoam, ishe bija e Ahimaazit; emri i komandantit t� ushtris� s� tij ishte Abner, bir i Nrerit, ungji i Saulit.

Kishi, ati i Saulit, dhe Neri, ati i Abnerit, ishin bijt� e Abielit.

Gjat� gjith� jet�s s� Saulit pati nj� luft� t� pam�shirshme kund�r Filistejve; �do njeri t� fort� dhe �do t� ri trim q� Sauli shikonte, i merrte me vete.