Kapitulli 4

Fjala e Samuelit i drejtohej t�r� Izraelit. Izraeli doli t� luftoj� kund�r Filistejve dhe ngriti kampin e tij pran� Eben-Ezerit, nd�rsa Filistejt� u vendos�n pran� Afekut.

Pastaj Filistejt� u rendit�n p�r betej� kund�r Izraelit; filloi nj� betej� e madhe, por Izraeli u mund nga Filistejt�, t� cil�t vran� n� fush�n e betej�s rreth kat�r mij� veta.

Kur populli u kthye n� kamp, pleqt� e Izraelit than�: "Pse Zoti na mundi sot p�rpara Filistejve? T� shkojm� t� marrim n� Shiloh ark�n e bes�lidhjes s� Zotit, n� m�nyr� q� t� ndodhet n� mes nesh dhe t� na shp�toj� nga duart e armiqve tan�!".

K�shtu populli d�rgoi n� Shiloh njer�z q� t� merrnin q� andej ark�n e bes�lidhjes s� Zotit t� usht�rive, q� ul�t midis kerubin�ve; dhe dy bijt�r e Elit, Hofni dhe Finehasi, ishin aty me ark�n e bes�lidhjes s� Per�ndis�.

Kur arka e bes�lidhjes s� Zotit hyri n� kamp, i gjith� Izraeli shp�rtheu n� nj� britm� g�zimi aq t� fuqishme sa vet� toka e drodh.

Filistejt�, duke d�gjuar bu�im�n e asaj britme, than�: "�far� kuptimi ka bu�ima e k�saj britme t� madhe n� kampin e Hebrenjve?". Pastaj m�suan q� arka e Zotit kishte arritur n� kamp.

K�shtu Filistejt� u tremb�n, sepse thonin: "Per�ndia erdhi n� kamp". Dhe thirr�n: "Mjer� ne! Nj� gj� e till� nuk ka ndodhur kurr� m� par�.

Mjer� ne! Kush do t� na shp�toj� nga duart e k�tyre per�ndive t� fuqishme? K�to jan� per�ndit� q� i godit�n Egjiptasit me lloj lloj plag�sh n� shkret�tir�.

Q�ndroni t� fort� dhe silluni si burra, o Filistej, q� t� mos b�heni skllev�r t� Hebrenjve, ashtu si ata qen� skllev�rit tuaj. Silluni si burra dhe luftoni!".

K�shtu Filistejt� luftuan dhe Izraeli u mund; dhe gjithkush vrapoi te �adra e vet. Masakra qe me t� v�rtet� e madhe; Izraeli humbi tridhjet� mij� k�mb�sor�.

Edhe arka e Per�ndis� u morr dhe dy djemt� e Elit, Hofni dhe Finehasi, vdiq�n.

Nj� njeri i Beniaminit vrapoi nga fusha e betej�s dhe arriti po at� dit� n� Shiloh, me rroba t� grisura dhe kok�n t� mbuluar me dhe.

Kur arriti, ja, Eli ishte ulur mbi ndenj�sen e tij n� an� t� rrug�s, duke shikuar, sepse zemra e tij dridhej p�r ark�n e Per�ndis�. Sapo ai njeri hyri n� qytet dhe njoftoi p�r at� q� kishte ndodhur, nj� britm� u ngrit nga t�r� qyteti.

Kur d�gjoi zhurm�n e britmave, Eli tha: "�`kuptim ka zhurma e k�saj rr�muje?". Pastaj ai njeri erdhi me t� shpejt� p�r t`i treguar Elit at� q� kishte ndodhur.

Eli ishte n�nt�dhjet� e tet� vje�; shikimi i tij qe err�suar aq sa q� ai nuk shikonte m�.

Njeriu i tha Elit: "Jam ai q� ka ardhur nga fusha e betej�s. Sot kam ikur me vrap nga fusha e betej�s". Eli tha: "Si vajt�n pun�t, biri im?".

At�her� lajm�tari u p�rgjegj dhe tha: "Iezraeli ia mbathi p�rpara Filistejve dhe u b� nj� masak�r e madhe n� popull; edhe dy djemt� e tu, Hofni dhe Finehasi, vdiq�n, dhe arka e Per�ndis� u morr".

Sa u zu n� goj� arka e Per�ndis�, Eli ra nga ndenj�sja prapa, p�rbri der�s, theu qaf�n dhe vdiq, sepse ishte plak dhe i r�nduar. Qe gjyqtar i Izraelit dyzet vjet me radh�.

E reja e tij, gruaja e Finehasit, ishte me barr� dhe n� prag t� lindjes; kur d�gjoi lajmin q� arka e Per�ndis� ishte kapur dhe vjehrri i saj dhe i shoqi kishin vdekur, u k�rrus dhe lindi, sepse e zun� dhimbjet.

N� �astin kur ishte duke vdekur, grat� q� kujdeseshin p�r t� i than�: "Mos u tremb, sepse ke lindur nj� djal�". Por ajo nuk u p�rgjegj dhe nuk u kushtoi v�m�ndje fjal�ve t� tyre,

por ia vuri emrin Ikabod f�mij�s, duke th�n�: "Lavdia u largua nga Izraeli", sepse arka e Per�ndis� ishte marr p�r shkak t� vjehrrit t� saj dhe t� burrit t� saj.

Ajo tha: "Lavdia �sht� larguar nga Izraeli, sepse arka e Per�ndis� �sht� marr".