Kapitulli 2

Naomi kishte nj� fis t� burrit t� saj, nj� njeri t� fuqish�m dhe t� pasur, nga familja e Elimelekut, q� quhej Boaz.

Ruthi, Moabitja, i tha Naomit: "Lerm� t� shkoj n�p�r ara e t� mbledh kallinj prapa atij n� syt� e t� cilit do t� gjej hir". Ajo iu p�rgjegj: "Shko, bija ime".

K�shtu Ruthi shkoi dhe nisi t� mbledh� kallinjt� prapa korr�sve; dhe i rastisi t� ndodhej n� pjes�n e ar�s q� ishte pron� e Boazit, i cili i p�rkiste familjes s� Elimelekut.

Por ja, q� Boazi erdhi n� Betlehem dhe u tha korr�sve: "Zoti qoft� me ju!". Ata iu p�rgjigj�n: "Zoti t� bekoft�!".

Pastaj Boazi i tha sh�rb�torit t� tij t� caktuar t� mbikqyr� korr�sit: "E kujt �sht� kjo vajz�?".

Sh�rb�tori i caktuar t� mbikqyr� korr�sit u p�rgjigj: "�sht� nj� vajz� moabite, q� �sht� kthyer me Naomin nga vendi i Moabit.

Ajo na tha: "Ju lutem, m� lini t� mbledh kallinjt� midis demeteve prapa korr�sve". K�shtu ajo erdhi dhe q�ndroi nga m�ngjesi deri tani; pushoi vet�m nj� �ast n� sht�pi".

At�her� Bozai i tha Ruthit: "D�gjo, bija ime, mos shko n� ndonj� ar� tjet�r p�r t� mbledhur kallinjt� q� kan� mbetur, mos u largo q� k�tej, por rri me sh�rb�toret e mia.

Mbaj syt� n� ar�n q� po korrin dhe shko prapa korr�sve. A nuk i kam urdh�ruar sh�rbyesit e mi t� mos t� t� bezdisin? Kur ke etje, shko atje ku jan� shtambat, p�r t� pir� ujin q� kan� nxjerr� sh�rb�tor�t".

At�her� Ruthi u shtri p�rdhe, duke r�n� p�rmbys me fytyr�n p�r tok� dhe i tha: "P�r �far� ar�sye kam gjetur kaq hir n� syt� e tu, sa ti t� kujdesesh p�r mua q� jam nj� e huaj?".

Boazi iu p�rgjegj duke th�n�: "M� kan� treguar t� gjitha ato q� ti ke b�r� p�r vjehrr�n t�nde mbas vdekjes s� burrit t�nd, dhe si ke l�n� atin t�nd, n�n�n t�nde dhe vendlindjen t�nde, p�r t� jetuar me nj� popull q� nuk e njihje m� par�.

Zoti t� shp�rbleft� p�r ato q� ke b�r� dhe shp�rblimi yt t� jet� i plot� nga ana e Zotit, Per�nedis� s� Izraelit, n�n krah�t e t� cilit erdhe t� strehohesh!".

Ajo i tha: "Le t� arrij t� m� shikosh me sy t� mir�, o imzot, sepse ti m� ke ngush�lluar dhe i ke folur zemr�s s� sh�rb�tores sate, megjith�se un� nuk jam as sa nj� nga sh�rb�toret e tua".

N� koh�n e drek�s Boazi i tha: "Eja k�tu, ha buk� dhe ngjyeje kafshat�n t�nde n� uthull". K�shtu ajo u ul midis korr�sve. Boazi i ofroi grur� t� pjekur, dhe ajo h�ngri sa u ngop dhe vuri m�njan� tepricat.

Pastaj u ngrit p�r t� vazhduar mbledhjen e kallinjve q� kishin mbetur, dhe Boazi u dha k�t� urdh�r sh�rb�tor�ve t� tij duke th�n�: "L�reni t� vazhdoj� t� mbledh� kallinjt� edhe midis duajve dhe mos e qortoni;

p�rve� k�saj lini q� t� bien p�r t� kallinj nga dor�za dhe mos i merrni, me q�llim q� t`i mbledh� ajo, dhe mos i b�rtisni".

Pastaj ajo vazhdoi t� mbledh� kallinj n� ar� deri n� mbr�mje, pastaj shiu at� q� kishte mbledhur dhe siguroi pothuaj nj� ef� elbi.

E ngarkoi n� kurriz, hyri n� qytet dhe e vjehrra pa at� q� kishte mbledhur. Pastaj Ruthi nxori at� q� kishte tepruar nga ushqimi pasi ajo ishte ngopur dhe ia dha.

E vjehrra e pyeti: "Ku i ke mbledhur kallinjt� sot? Ku ke punuar? Bekuar qoft� ai q� tregoi kujdes p�r ty!". K�shtu Ruthi i tregoi s� vjehrr�s pran� kujt kishte punuar dhe shtoi: "Njeriu pran� t� cilit punova sot quhet Boaz".

Naomi i tha nuses: "Qoft� i bekuar nga Zoti ai q� nuk e ka hequr mir�sin� e tij nga t� gjall�t dhe t� vdekurit". Dhe shtoi: "Ky njeri �sht� nj� i af�rti yn� i ngusht�, nj� njeri q� ka t� drejt� t� na shpengoj�".

At�her� Ruthi, Moabitja, tha: "M� tha edhe: "Rri me sh�rb�tor�t e mi, deri sa t� ken� mbaruar korrjen time"".

Naomi i tha Ruthit, nuses s� saj: "E mira �sht� q� ti t� shkosh, bija ime, me sh�rb�toret e tij dhe mos t� t� gjejn� n� nj� ar� tjet�r".

K�shtu ajo mbeti duke mbledhur kallinj me sh�rb�toret e Boazit deri n� fund t� korrjes s� elbit dhe t� grurit. Dhe banonte bashk� me t� vjehrr�n.