Kapitulli 19

N� at� koh�, kur nuk kishte mbret n� Izrael, nj� Levit, q� banonte n� pjes�n m� t� lart� t� krahin�s malore t� Efraimit, mori si konkubin� nj� grua nga Betlemi i Jud�s.

Kjo konkubin� kreu nj� shkelje t� kuror�s kund�r tij dhe e la p�r t`u kthyer n� sht�pin� e atit t� saj n� Betlem t� Jud�s, ku qendroi kat�r muaj.

Burri i saj u ngrit dhe shkoi te ajo p�r t`i folur zemr�s s� saj dhe p�r ta kthyer n� sht�pi. Ai kishte marr� me vete sh�rb�torin e tij dhe dy gomar�. K�shtu ajo e �oi n� sht�pin� e atit t� saj; sa e pa, i ati i s� res� e priti t�r� g�zim.

Vjehrri i tij, i ati i s� res�, e mbajti dhe ai q�ndroi tri dit� me t�; k�shtu h�ngr�n e pin�, dhe e kaluan nat�n aty.

Dit�n e kat�rt u ngrit�n her�t n� m�ngjes dhe Leviti po b�hej gati t� nisej, por i ati i vajz�s s� re i tha dh�ndrit t� tij: "Ha di�ka q� t� mbahesh, pastaj shkoni".

K�shtu u ul�n bashk�, h�ngr�n dhe pin� njeri af�r tjetrit. Pastaj i ati s� res� i tha burrit t� saj: "T� lutem, prano ta kalosh nat�n k�tu, dhe zemra jote t� g�zohet".

Ai u ngrit p�r t� ikur, por i vjehrri nguli k�mb� aq shum� sa q� ai vendosi ta kaloj� nat�n aty.

Dit�n e pest� ai u ngrit her�t n� m�ngjes q� t� ikte; dhe i ati i s� res� i tha: "T� lutem, ngrohe zemr�n". K�shtu u ndal�n deri n� pasdite dhe q� t� dy h�ngr�n.

Kur ai njeri u ngrit p�r t� ikur bashk� me konkubin�n e tij dh� sh�rb�torin e tij, i vjehrri, i ati i s� res�, i tha: "Ja, ka filluar t� erret; t� lutem kaloje nat�n k�tu; shiko, dita �sht� duke mbaruar; kaloje k�tu nat�n dhe zemra jote t� g�zohet; nes�r do t� niseni her�t dhe do t� arrini n� sht�pi".

Por ai njeri nuk deshi ta kaloj� nat�n aty; k�shtu u ngrit, u nis dhe arriti p�rball� Jebusit, q� �sht� Jeruzalemi, me dy gomar�t e tij t� shaluar dhe me konkubin�n e tij.

Kur arrit�n pran� Jebusit, dita kishte kaluar t�r�sisht; sh�rb�tori i tha zotit t� tij: "Eja, t� lutem, t� hyjm� n� k�t� qytet t� Jebusejve dhe ta kalojm� nat�n aty".

I zoti iu p�rgjegj: "Jo, nuk do t� hyjm� n� nj� qytet t� huajsh q� nuk jan� bij t� Izraelit, por do t� shkojm� deri n� Gibeah".

Pastaj i tha sh�rb�torit t� tij: "Eja, t� arrijm� n� nj� nga k�to vende dhe ta kalojm� nat�n n� Gibeah ose n� Ramah".

K�shtu shkuan tutje dhe e vazhduan udh�timin; dhe dielli per�ndoi mbi ta pran� Gibeahut, q� �sht� pron� e Beniaminit.

Aty u kthyen p�r t� hyr� dhe p�r t� kaluar nat�n n� Gibeah. K�shtu Leviti hyri dhe u ndal n� sheshin e qytetit; por askush nuk i priti p�r t� kaluar nat�n n� sht�pin� e tij.

Pik�risht n� at� koh� nj� plak po kthehej n� mbr�mje nga puna e tij n� ara; ai ishte nga krahina malore e Efraimit dhe banonte si i huaj n� Gibeah, por njer�zit e vendit ishin Beniaminit�.

Me t� ngritur syt�, pa kalimtarin n� sheshin e qytetit. Plaku i tha: "Ku po shkon dhe nga po vjen?".

Leviti iu p�rgjegj: "Po shkojm� nga Betlemi i Jud�s n� drejtim t� pjes�s m� t� larg�t t� krahin�s malore t� Efraimit. Un� jam q� andej dhe kisha vajtur n� Betlem t� Jud�s; tani po shkoj n� sht�pin� e Zotit, por nuk ka njeri q� t� m� pres� n� sht�pin� e tij.

Megjithat� ne kemi kasht� dhe bar p�r gomar�t tan� dhe buk� e ver� p�r mua, p�r sh�rb�toren t�nde dhe p�r djalin q� �sht� bashk� me sh�rb�torin t�nd; nuk na mungon asgj�".

Plaku i tha: "Paqja qoft� me ty! Megjithat� m� lejo t� kujdesem p�r �do nevoj� q� ke; por ti nuk duhet ta kalosh nat�n n� shesh".

K�shtu e �oi n� sht�pin� e tij dhe u dha ushqim gomar�ve; udh�tar�t lan� k�mb�t, pastaj h�ngr�n dhe pin�.

Nd�rsa po k�naqeshin, disa njer�z t� qyteti, njer�z t� k�qij rrethuan sht�pin� i ran� port�s dhe i than� t� zotit plak t� sht�pis�: "Nxirre jasht� at� njeri q� ka hyr� n� sht�pin� t�nde, sepse duam ta njohim!".

Por i zoti i sht�pis� me t� dal� jasht�, u tha atyre: "Jo, v�llez�rit e mi, mos u sillni n� m�nyr� kaq t� keqe; ky njeri erdhi n� sht�pin� time, prandaj mos kryeni nj� posht�rsi t� till�!.

Ja ku jan� k�tu vajza ime e virgj�r dhe konkubina e k�tij njeriu; un� do t`i nxjerr jasht�, posht�rojini dhe b�ni at� q� mendoni; por mos kryeni kund�r k�tij njeriu nj� turp t� till�!".

Por ata njer�z nuk e d�gjuan. At�her� ai burr� mori konkubin�n e tij dhe ua nxori atyre; ata e njoh�n dhe e p�rdor�n t�r� nat�n deri n� m�ngjes; e lan� t� ik� vet�m kur filloi t� zbardh� dita.

Ndaj t� gdhir� kjo grua erdhi e u rr�zua para port�s s� sht�pis� t� njeriut pran� t� cilit rrinte burri i saj dhe mbeti aty deri sa u b� dit�.

N� m�ngjes burri i saj u ngrit, hapi port�n e sht�pis� dhe doli p�r t� vazhduar udh�timin e tij; dhe ja, konkubina e tij rrinte shtrir� te porta e sht�pis� me duart n� pragun e saj.

Ai i tha: "�ohu dhe eja t� shkojm�!". Por nuk mori asnj� p�rgjigje. At�her� burri e ngarkoi mbi gomarin dhe u nis�n p�r t`u kthyer n� sht�pin� e vet.

Me t� arritur n� sht�pi, kapi nj� thik�, mori konkubin�n e tij dhe e preu, gjymtyr� p�r gjymtyr�, n� dymb�dhjet� copa, q� i shp�rndau n� gjith� territorin e Izraelit.

Kushdo q� e pa k�t� tha: "Nuk ka ndodhur kurr� dhe nuk �sht� par� asnj� her� nj� gj� e till�, qysh prej koh�s q� bijt� e Izraelit dol�n nga vendi i Egjiptit e deri sot! Mbajeni parasysh k�t� gj�; k�shillohuni dhe flisni".