Kapitulli 24

"Kur nj� njeri merr nj� grua dhe martohet me t�, dhe m� von� ndodh q� ajo nuk e k�naq m�, sepse ai ka gjetur n� t� di�ka t� turpshme, le t� shkruaj� nj� shkres� ndarjeje, t`ia jap� n� dor� dhe ta d�boj� nga sht�pia e saj;

n� qoft� se ajo del nga sht�pia e saj dhe b�het bashk�shorte e nj� burri tjet�r,

n� rast se bashk�shorti i fundit fillon ta urrej�, ai shkruan p�r t� nj� shkres� ndarjeje, ia jep n� dor� dhe e d�bon nga sht�pia e tij, ose n� se bashk�shorti i fundit q� e kishte marr� p�r grua vdes,

burri i par� q� e kishte d�buar nuk do t� mund ta marr� p�rs�ri p�r grua, pasi ajo �sht� ndotur, sepse kemi t� b�jm� me nj� akt t� neveritsh�m n� syt� e Zotit; dhe ti nuk do ta njollos�sh me m�kat vendin q� Zoti, Per�ndia yt, t� jep si trash�gimi.

N� qoft� se nj� njeri �sht� i porsamartuar, ai nuk do t� shkoj� n� luft� dhe nuk do t`i ngarkohen detyra; ai do t� jet� i lir� n� sht�pin� e tij p�r nj� vit dhe do t� b�j� t� lumtur gruan me t� cil�n �sht� martuar.

Asnjeri nuk do t� marr� peng gurin e mokr�s s� poshtme apo at� t� sip�rme, sepse do t� ishte nj�lloj siur t� merrte peng jet�n e dikujt.

N� rast se kapet nj� njeri duke rr�mbyer nj� nga v�llez�rit e tij nd�r bijt� e Izraelit, dhe e trajton keq dhe e shet, ai rr�mbyes do t� vritet; k�shtu do ta shkul�sh t� keqen nga gjiri yt.

N� raste lebre trego kujdes t� madh dhe b�j gjith�ka t`ju m�sojn� prift�rinjt� levit�; do t� keni kujdes t� veproni ashtu si� i kam urdh�ruar.

Mbaj mend at� q� Zoti, Per�ndia yt, i b�ri Miriamit gjat� udh�timit, mbas daljes suaj nga Egjipti.

Kur i jep hua di�ka t� af�rmit t�nd nuk do t� hysh n� sht�pin� e tij p�r t� marr� pengun e tij;

do t� rrish jasht� saj, dhe njeriu t� cilit i ke dh�n� hua do t� ta sjell� jasht� pengun.

Dhe n� rast se ai njeri �sht� i varf�r, nuk do t� shkosh t� flesh duke pasur akoma pengun e tij.

Duhet t`ia kthesh pengun n� per�ndim t� diellit, n� m�nyr� q� ai t� fler� n� mantelin e tij dhe t� t� bekoj�; dhe kjo do t� vihet n� llogarin� e drejt�sis� para syve t� Zotit, Per�ndis� t�nd.

Nuk do t`i hash hakun argatit t� varf�r dhe nevojtar, qoft� ai nj� nga v�llez�rit e tu apo nj� nga t� huajt q� banojn� n� vendin t�nd, brenda portave t� tua;

do t`i jap�sh pag�n e tij po at� dit�, para se t� per�ndoj� dielli, sepse ai �sht� i varf�r dhe kjo �sht� d�shira e tij; k�shtu ai nuk do t� b�rtas� kund�r teje para Zotit dhe ti nuk do t� kesh m�kat.

Nuk do t� d�nohen me vdekje et�rit p�r bijt� e tyre, as do t� vriten bijt� p�r et�rit e tyre; secili do t� d�nohet me vdekje p�r m�katin e vet.

Nuk do t� c�nosh t� drejt�n e t� huajit o t� jetimit dhe nuk do t� marr�sh peng rrobat e gruas s� ve;

por do t� kujtosh se ke qen� skllav n� Egjipt dhe se t� ka liruar Zoti, Per�ndia yt; prandaj t� veprosh n� k�t� m�nyr�.

Kur korr n� ar�n t�nde dhe harron aty nj� demet, nuk do t� kthehesh prapa p�r ta marr�; do t� jet� p�r t� huajin, p�r jetimin dhe gruan e ve, me q�llim q� Zoti, Per�ndia yt, t� t� bekoj� n� t�r� vepr�n e duarve t� tua.

Kur do t� shkund�sh kokrrat e ullinjve t� tua, nuk do t� kthehesh n� deg�t e tyre; ullinjt� q� kan� mbetur do t� jen� p�r t� huajin, p�r jetimin dhe p�r gruan e ve.

Kur t� vjel�sh vreshtin t�nd, nuk do t� kalosh nj� her� t� dyt�; vilet e mbetura do t� jen� p�r t� huajin, p�r jetimin dhe p�r gruan e ve.

Dhe do t� kujtosh se ke qen� skllav n� vendin e Egjiptit; prandaj t� urdh�roj t� veprosh n� k�t� m�nyr�".