Kapitulli 22

Pastaj bijt� e Izraelit u nis�n dhe ngrit�n kampin e tyre n� fushat e Moabit, matan� Jordanit, n� bregun e kund�rt t� Jerikos.

Por Balaku, bir i Tsiporit, pa t� gjitha ato q� Izraeli u kishte b�r� Amorejve;

dhe Moabi pati nj� frik� t� madhe nga ky popull, q� ishte kaq i madh; Moabin e zuri nj� frik� e madhe p�r shkak t� bijve t� Izraelit.

K�shtu Moabi u tha pleqve t� Madianit: "Tani kjo turm� do t� gllab�roj� gjith�ka q� kemi rreth nesh, ashtu si kau p�rlan barin e fushave". Balaku, bir i Tsiporit, ishte n� at� koh� mbreti i Moabit.

Ai i d�rgoi lajm�tar� Balaamit, birit t� Beorit, n� Pethori q� �sht� pran� Lumit, n� vendin e bijve t� popullit t� tij, p�r ta thirrur dhe p�r t`i th�n�: "Ja, nj� popull ka dal� nga Egjipti; ai mbulon faqen e dheut dhe �sht� vendosur p�rball� meje.

Eja, pra, t� lutem, dhe mallkoje p�r mua k�t� popull, sepse �sht� tep�r i fuqish�m p�r mua; ndofta do t`ia dal ta mund dhe ta d�boj nga vendi im; sepse un� e di mir� q� ai q� ti bekon �sht� i bekuar dhe ai q� ti mallkon �sht� i mallkuar".

At�her� pleqt� e Moabit dhe pleqt� e Madianit u nis�n duke mbajtur n� dor� shp�rblimin e shortarit dhe, kur arrit�n te Balaami, i treguan fjal�t e Balakut.

Por Balaami u tha atyre: "Kalojeni nat�n k�tu dhe do t`ju njoftoj p�rgjigjen q� Zoti do t� m� jap�". K�shtu princ�t e Moabit mbet�n me Balaamin.

At�her� Per�ndia i shkoi Balaamit dhe i tha: "�`jan� k�ta njer�z q� jan� me ty?".

Dhe Balaami iu p�rgjegj Per�ndis�: "Balaku, bir i Tsiporit, mbret i Moabit, m� ka �uar fjal�:

"Ja, populli q� ka dal� nga Egjipti mbulon faqen e dheut; prandaj eja dhe mallkoje p�r mua; ndofta do t`ia dal ta mund dhe ta d�boj"".

Dhe Per�ndia i tha Balaamit: "Ti nuk do t� shkosh me ta, nuk do ta mallkosh at� popull, se �sht� nj� popull i bekuar".

K�shtu Balaami u ngrit n� m�ngjes dhe u tha princ�rve t� Balakut: "Kthehuni n� vendin tuaj, sepse Zoti nuk m� dha leje t� vij me ju".

Pas k�saj princ�t e Moabit u ngrit�n, u kthyen te Balaku dhe than�: "Balaami nuk pranoi t� vij� me ne".

At�her� Balaku d�rgoi p�rs�ri disa princa, n� nj� num�r m� t� madh dhe m� t� r�nd�sish�m n� krahasim me t� par�t.

Ata erdh�n te Balaami dhe i than�: "K�shtu thot� Balaku, bir i Tsiporit: "Asgj� nuk duhet t� t� ndal� t� vish tek un�,

sepse un� do t� t� mbush me nderime dhe do t� b�j t� gjitha ato q� do t� m� thuash ti; eja, pra, t� lutem, dhe mallkoje k�t� popull p�r mua"".

Por Balaami u p�rgjegj dhe u tha sh�rb�tor�ve t� Balakut: "Edhe sikur Balaku t� m� jepte sht�pin� e tij t� mbushur me argjend dhe me ar, nuk mund t� shkel urdhrin e Zotit, Per�ndis� tim, p�r t� kryer veprime t� vogla apo t� m�dha.

Prandaj, ju lutem, rrini k�tu k�t� nat�, n� m�nyr� q� t� m�soj �far� do t� m� thot� tjet�r Zoti".

Dhe Per�ndia i shkoi at� nat� Balaamit dhe i tha: "N� rast se k�ta njer�z kan� ardhur t� t� th�rresin, �ohu dhe shko me ta; por do t� b�sh vet�m ato gj�ra q� un� do t� t� them".

K�shtu Balaami u �ua n� m�ngjes, shaloi gomaric�n e tij dhe shkoi bashk� me princat e Moabit.

Por zem�rimi i Per�ndis� u ndez sepse ai ishte nisur; dhe Engj�lli i Zotit i doli rrug�s si armik kund�r tij. Ai i kishte hipur gomaric�s s� tij dhe kishte me vete dy sh�rb�tor�.

Gomarica pa Engj�llin e Zotit q� rrinte n� rrug� me shpat�n e tij t� zhveshur n� dor�, doli nga rruga dhe hyri n�p�r ara. At�her� Balaami e rrahu gomaric�n p�r ta kthyer p�rs�ri n� rrug�.

Por Engj�lli i Zotit u ndal n� nj� shteg t� ngusht� midis vreshtave, ku kishte nj� mur nga nj� an� dhe nj� mur nga ana tjet�r.

Kur gomarica pa Engj�llin e Zotit, u shtr�ngua pas murit dhe e shtypi k�mb�n e Balaamit pas murit; k�shtu Balaami e rrahu p�rs�ri.

At�her� Engj�lli i Zotit shkoi tutje dhe u ndal n� nj� vend t� ngusht�, ku nuk mund t� l�vizje as djathtas as majtas.

Gomarica pa Engj�llin e Zotit dhe u shtri n�n Balaamin; zem�rimi i Balaamit u shtua dhe ai rrahu gomaric�n me bastunin e tij.

At�her� Zoti ia �eli goj�n gomaric�s q� i tha Balaamit: "�far� t� kam b�r� q� m� rreh n� k�t� m�nyr� tri her� me radh�?".

Dhe Balaami iu p�rgjegj gomaric�s: "Pse je tallur me mua; sikur t� kisha nj� shpat� n� dor�, tani do t� t� vrisja".

Gomarica i tha Balaamit: "A nuk jam vall� gomarica me t� cil�n ke udh�tuar gjithnj� deri m� sot? Mos vall� jam m�suar t� sillem k�shtu me ty?". Ai u p�rgjegj: "Jo".

At�her� Zoti ia hapi syt� Balaamit dhe ai pa Engj�llin e Zotit q� rrinte n� rrug� me shpat�n e tij t� zhveshur n� dor�. Dhe Balaami u p�rkul dhe ra p�rmbys me fytyr�n p�r tok�.

Engj�lli i Zotit i tha: "Pse e rrahe plot tri her� gomaric�n t�nde? Ja, un� kam dal� si armiku yt, sepse rruga q� ndjek ti nuk pajtohet me vullnetin tim;

gomarica m� pa dhe m� ka evituar plot tri her�; n� rast se nuk do t� m� kishte evituar, me siguri do t� t� kisha vrar� duke e l�n� at� t� gjall�".

At�her� Balaami i tha Engj�llit t� Zotit: "Un� kam b�r� m�kat, sepse nuk e dija q� ti rrije n� rrug� kund�r meje; prandaj tani, n� se ajo q� po b�j nuk t� p�lqen, at�her� un� do t� kthehem prapa".

Por Engj�lli i Zotit i tha Balaamit: "Shko, pra, me k�ta njer�z; por do t� thuash vet�m ato gj�ra q� do t� t� them un�". K�shtu Balaami shkoi me princat e Balakut.

Kur Balaku d�gjoi q� Balaami po vinte, shkoi ta takoj� n� qytetin e Moabit q� ndodhet n� kufirin e sh�nuar nga Arnoni, n� skajin e fundit t� territorit t� tij.

K�shtu Balaku i tha Balaamit: "A nuk t� kisha d�rguar t� t� th�rrisja me urgjenc�? Pse nuk erdhe tek un�? A nuk jam vall� n� gjendje t� t� nderoj?".

Balaami iu p�rgjegj Balakut: "Ja, erdha te ti; por tani a mund t� them di�ka? Fjal�n q� Per�ndia do t� m� v�r� n� goj�n time, at� do t� them un�".

Balaami shkoi bashk� me Balakun dhe arrit�n n� Kirjath-Hutsoth.

Pastaj Balaku flijoi qe dhe dele dhe u d�rgoi disa prej tyre Balaamit dhe prij�sve q� ishin me t�.

N� m�ngjes Balaku mori Balaamin dhe u ngjit n� Bamoth Baal, dhe k�tej ai pa pjes�n skajore t� popullit.