Kapitulli 17

Pastaj Zoti i foli akoma Moisiut, duke i th�n�:

"Folu bijve t� Izraelit dhe b�j q� t� t� japin shufra, nj� p�r �do sht�pi t� et�rve t� tyre, dometh�n� dymb�dhjet� shufra nga t� gjith� prij�sit e tyre simbas sht�pive t� et�rve t� tyre; do t� shkruash emrin e secilit mbi shufr�n e tij;

dhe do t� shkruash emrin e Aaronit mbi shufr�n e Levit, sepse do t� ket� nj� shuf�r p�r �do kryetar t� sht�pive t� et�rve t� tyre.

Pastaj do t`i v�sh n� �adr�n e mbledhjes, p�rpara d�shmis�, ku un� takohem me ju.

Dhe do t� ndodh� q� shufra e njeriut q� un� zgjedh, do t� lul�zoj� dhe un� do t� b�j q� t� pushojn� murmuritjet e bijve t� Izraelit kund�r jush".

K�shtu Moisiu u foli bijve t� Izraelit dhe t� gjith� prij�sit e tyre i dhan� secili nj� shuf�r, simbas sht�pive t� et�rve t� tyre, dometh�n� dymb�dhjet� shufra; dhe shufra e Aaronit ishte midis shufrave t� tyre.

Pastaj Moisiu i vuri k�to shufra p�rpara Zotit n� �adr�n e d�shmis�.

T� nes�rmen Moisiu hyri n� �adr�n e d�shmis�; dhe ja, shufra e Aaronit p�r sht�pin� e Levit kishte lul�zuar; kishte nxjerr� lastar�, kishte �elur lule dhe kishte prodhuar bajame.

At�her� nxori t�r� shufrat jasht� pranis� s� Zotit, p�rpara t� gjith� bijve t� Izraelit; dhe ata i pan� dhe secili mori shufr�n e vet.

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Ktheja shufr�n Aaronit p�rpara �adr�s s� d�shmis�, me q�llim q� t� ruhet si nj� shenj� qortimi p�r rebel�t, me q�llim q� t� marrin fund murmuritjet e tyre kund�r meje dhe ata t� mos vdesin".

Moisiu veproi ashtu si� e kishte urdh�ruar Zoti.

Bijt� e Izraelit i fol�n pastaj Moisiut, duke i th�n�: "Ja, po vdesim, kemi marr� fund, t� gjith� kemi marr� fund!

Kushdo q� i afrohet tabernakullit t� Zotit, vdes; duhet t� vdesim t� gjith�?".