Kapitulli 16

Koreu, bir i Itsharit, bir i Kehathit, bir i Levit, tok me Dathanin dhe Abiramin, birin e Eliabit, dhe me Onin, birin e Pelethit, bij t� Rubenit,

u ngrit�n para Moisiut, s� bashku me disa bij t� tjer� t� Izraelit, dyqind e pes�dhjet� prij�s t� asambles�, an�tar� t� em�ruar t� k�shillit, njer�z q� u shkonte fjala.

Ata u mblodh�n kund�r Moisiut dhe Aaronit, dhe u than�: "Mjaft m� me ju, sepse t�r� asambleja �sht� e shenjt�, secili nga an�tar�t e tij, dhe Zoti �sht� n� mes tyre; pse, pra, ngriheni mbi asamblen� e Zotit?".

Me t� d�gjuar k�to fjal�, Moisiu ra p�rmbys me fytyr�n p�r tok�;

pastaj i foli Koreut dhe gjith� njer�zve t� tij, duke u th�n�: "Nes�r n� m�ngjes Zoti do t� tregoj� kush �sht� i tij dhe kush �sht� i shenjt�, dhe ai do ta afroj� pran� vetes; do t� afroj� pran� vetes at� q� ai ka zgjedhur.

B�ni k�shtu: merrni temjanica, ti Kore, dhe gjith� njer�zit e tu;

nes�r i mbushni me zjarr dhe u hidhni sip�r temjan para Zotit; dhe ai q� Zoti do t� ket� zgjedhur do t� jet� i shenjt�. E kaluat mas�n, o bij t� Levit!".

Pastaj Moisiu i tha Koreut: "Tani d�gjoni, o bij t� Levit!

A �sht� gj� e vog�l p�r ju q� Per�ndia i Izraelit ju ka ndar� nga asambleja e Izraelit dhe ju ka afruar ndaj vetes q� t� kryeni sh�rbimin e tabernakullit t� Zotit dhe q� t� rrini p�rpara asambles� dhe t`u sh�rbeni atyre?

Ai ju ka afruar ndaj vetes ty dhe t� gjith� v�llez�rit e tu, bij t� Levit bashk� me ty. Po tani k�rkon t� kesh edhe prift�rin�?

P�r k�t� arsye ti edhe t�r� njer�zit e tu jeni mbledhur kund�r Zotit. Dhe kush �sht� Aaroni q� t� murmurisni kund�r tij?".

At�her� Moisiu d�rgoi t� th�rrasin Datanin dhe Abiramin, bij t� Eliabit; por ata than�: "Ne nuk do t� ngjitemi.

A �sht� vall� gj� e vog�l q� na nxore nga nj� vend ku rrjedh qum�sht dhe mjalt�, p�r t� na l�n� t� vdesim n� shkret�tir�, me q�llim q� ti t� sundosh mbi ne?

P�rve� k�saj nuk na �ove n� nj� vend ku rrjedh qum�sht dhe mjalt� dhe nuk na ke l�n� si trash�gim fusha dhe vreshta! D�shiron ti t`u nxjerr�sh syt� k�tyre njer�zve? Nuk do t� ngjitemi".

At�her� Moisiu u zem�rua shum� dhe i tha Zotit: "Mos prano blatimin e tyre; un� nuk kam marr� prej tyre as edhe nj� gomar dhe nuk u kam b�r� atyre asnj� padrejt�si".

Pastaj Moisiu i tha Koreut: "Ti dhe gjith� njer�zit e tu paraqituni nes�r para Zotit, ti dhe ata bashk� me Aaronin;

dhe secili prej jush t� marr� temjanic�n e tij, t`i shtjer� temjan dhe secili t� sjell� temjanic�n e tij para Zotit; do t� jen� dyqind e pes�dhjet� temjanica. Edhe ti dhe Aaroni do t� merrni secili temjanic�n e tij".

Dhe k�shtu secili mori temjanic�n e tij, e mbushi me zjarr, vuri p�rsip�r temjan dhe q�ndroi n� hyrjen e �adr�s s� mbledhjes bashk� me Moisiun dhe Aaronin.

Koreu thirri t�r� asamblen� kund�r tyre n� hyrje t� �adr�s s� mbledhjes; dhe lavdia e Zotit u shfaq para t�r� asambles�.

At�her� Zoti u foli Moisiut dhe Aaronit, duke u th�n�:

"Ndahuni nga kjo asamble dhe un� do t`i zhduk n� nj� �ast".

Por ata ran� p�rmbys me fytyr�n p�r tok� dhe than�: "O Per�ndi, Per�ndia i frym�ve t� �do mishi! Sepse nj� njeri i vet�m ka m�katuar, a duhet t� zem�rohesh ti me t� gjith� asamblen�?".

At�her� Zoti i foli Moisiut, duke i th�n�:

"Foli asambles� dhe u thuaj: "Largohuni nga af�rsia e banes�s s� Koreut, t� Dathanit dhe t� Abiramit"".

Pastaj Moisiu u ngrit dhe shkoi te Datani dhe Abirami; at� e ndoq�n pleqt� e Izraelit.

Pas k�saj i foli asambles� duke th�n�: "Largohuni nga �adrat e k�tyre njer�zve t� k�qij, dhe mos prekni asgj� q� u p�rket atyre q� t� mos treteni n� t� gjitha m�katet e tyre".

K�shtu ata u larguan nga af�rsia e banes�s s� Koreut, t� Datanit dhe t� Abiramit. Datani dhe Abirami dol�n dhe u ndal�n n� hyrje t� �adrave t� tyre bashk� me grat� e tyre, me bijt� e tyre dhe me t� vegj�lit e tyre.

At�her� Moisiu tha: "Nga kjo do t� m�soni q� Zoti m� ka d�rguar p�r t� b�r� t�r� k�to vepra dhe se nuk kam vepruar me kok�n time.

N� qoft� se k�ta njer�z vdesin si vdesin gjith� njer�zit, n� qoft� se fati i tyre �sht� fati i p�rbashk�t i t� gjith� njer�zve, Zoti nuk m� ka d�rguar;

por n� qoft� se Zoti b�n di�ka t� re, n� qoft� se toka hap goj�n e saj dhe g�lltit ata dhe �do gj� q� ata kan�, dhe ata zbresin t� gjall� n� Sheol, at�her� do t� pranoni q� k�ta njer�z kan� p�r�muar Zotin.

Por ndodhi q�, posa mbaroi shqiptimi i k�tyre fjal�ve, dheu u �a posht� tyre,

toka hapi goj�n e saj dhe i g�lltiti me gjith� familjet e tyre, me t� gjith� njer�zit q� mbanin an�n e Koreut, me t� gjitha pasurit� e tyre.

K�shtu zbrit�n t� gjall� n� Sheol; toka u mbyll mbi ta dhe ata u zhduk�n nga asambleja.

T�r� Izraeli q� ndodhej rreth tyre, duke d�gjuar britmat e tyre ua mbathi k�mb�ve, sepse thoshte: "T� mos na g�lltis� toka edhe ne!".

Dhe nj� zjarr doli nga prania e Zotit dhe g�lltiti dyqind e pes�dhjet� veta q� ofronin temjanin.

Pastaj Zoti i foli Moisiut, duke i th�n�:

"I thuaj Eleazarit, birit t� priftit Aaron, t� nxjerr� jasht� temjanicat nga zjarri, sepse ato jan� t� shenjta dhe ta hedh� zjarrin larg;

dhe nga temjanicat e atyre q� kan� kryer m�kate duke v�n� n� rrezik jet�n e tyre, t� b�hen aq pet�za t� rrahura p�r t� veshur altarin, sepse i kan� paraqitur para Zotit dhe p�r k�t� ar�sye jan� t� shenjta; dhe do t� sh�rbejn� si nj� qortim p�r bijt� e Izraelit".

K�shtu prifti Eleazar mori temjanicat prej bronzi t� paraqitura prej atyre q� ishin djegur, dhe b�ri pet�za p�r t� veshur altarin,

me q�llim q� t`u sh�rbenin si kujtim bijve t� Izraelit, dhe asnj� i huaj q� nuk ishte nga fisi i Aaronit t� afrohej p�r t� ofruar temjan para Zotit dhe t� mos p�sonte fatin e Koreut dhe t� njer�zve t� tij, ashtu si Zoti i kishte th�n� me an� t� Moisiut.

T� nes�rmen gjith� asambleja e bijve t� Izraelit murmuriti kund�r Moisiut dhe Aaronit, duke th�n�: "Ju keni b�r� t� vdes� populli i Zotit".

Por ndodhi q�, nd�rsa asambleja po mblidhej kund�r Moisiut dhe Aaronit, ata u kthyen nga �adra e mbledhjes; dhe ja, reja e mbulonte at� dhe u shfaq lavdia e Zotit.

At�her� Moisiu dhe Aaroni shkuan p�rpara �adr�s s� mbledhjes.

Dhe Zoti i foli Moisiut, duke i th�n�:

"Largohuni nga kjo asamble dhe un� do t`i zhduk n� nj� �ast". Dhe ata ran� p�rmbys me fytyr�n p�r tok�.

K�shtu Moisiu i tha Aaronit: "Merr temjanic�n, v�r brenda saj zjarr t� marr� nga altari, vendos mbi t� temjan dhe �oje shpejt n� mes t� asambles�, dhe b�j shlyerjen e fajit p�r ta, sepse ka shp�rthyer zem�rimi i Zotit, dhe plaga ka filluar".

At�her� Aaroni mori temjanic�n, ashtu si� kishte th�n� Moisiu, dhe vrapoi n� mes t� asambles�; dhe ja, fatkeq�sia kishte filluar n� mes t� popullit; k�shtu ai vuri temjanin n� temjanic�n dhe b�ri shlyerjen p�r popullin.

Dhe u ndal midis t� gjall�ve dhe t� vdekurve, dhe fatkeq�sia u ndal.

Ata q� vdiq�n nga fatkeq�sia ishin kat�rmb�dhjet� mij� e shtat�qind veta, p�rve� atyre q� kishin vdekur p�r ngjarjet e Koreut.

K�shtu Aaroni u kthye te Moisiu n� hyrje t� �adr�s s� mbledhjes, sepse fatkeq�sia ishte ndalur.