Kapitulli 14

At�her� t�r� asambleja ngriti z�rin dhe filloi t� b�rtas�; dhe at� nat� populli qau.

Dhe t� gjith� bijt� e Izraelit murmurisnin kund�r Moisiut dhe kund�r Aaronit dhe t�r� asambleja u tha atyre: "Sikur t� kishim vdekur n� vendin e Egjiptit ose t� kishim vdekur n� k�t� shkret�tir�!

Pse Zoti na �on n� k�t� vend q� t� biem nga goditja e shpatave? Grat� dhe f�mij�t tan� do t� b�hen pre e armikut. A nuk do t� ishte m� mir� p�r ne t� kthehemi n� Egjipt?".

Dhe i than� nj�ri tjetrit: "T� zgjedhim nj� kryetar dhe t� kthehemi n� Egjipt!".

At�her� Moisiu dhe Aaroni ran� p�rmbys p�rpara t�r� asambles� s� mbledhur t� bijve t� Izraelit.

Jozueu, bir i Nunit, dhe Kalebi, bir i Jenufehut, q� ishin nd�r ata q� kishin v�zhguar vendin, gris�n rrobat e tyre,

dhe i fol�n k�shtu asambles� s� bijve t� Izraelit: "Vendi q� kemi p�rshkuar p�r ta v�zhguar �sht� nj� vend i mir�, shum� i mir�.

N� rast se Zoti k�naqet me ne, do t� na �oj� n� k�t� vend dhe do t� na jap� neve, "nj� vend ku rrjedh qum�sht dhe mjalt�".

Vet�m mos ngrini krye kund�r Zotit dhe mos kini frik� nga populli i vendit, sepse ai do t� jet� ushqimi yn�; mbrojtja e tyre �sht� larguar nga ata dhe Zoti �sht� me ne; mos kini frik� nga ata".

At�her� t�r� asambleja foli p�r t`i vrar� me gur�; por lavdia e Zotit iu shfaq n� �adr�n e mbledhjes t�r� bijve t� Izraelit.

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Deri kur do t� m� p�r�moj� ky popull? Dhe deri kur do t� refuzojn� t� besojn� pas gjith� atyre mrekullive q� kam b�r� n� mes t� tyre?

Un� do ta godas me murtaj� dhe do ta shkat�rroj, por do t� b�j prej teje nj� komb m� t� madh dhe m� t� fuqish�m se ai".

Moisiu i tha Zotit: "Por do ta d�gjojn� Egjiptasit, nga mesi i t� cil�ve e ke ngritur k�t� popull p�r fuqin� t�nde,

dhe do t`ia b�jn� t� ditur banor�ve t� k�tij vendi. Ata kan� d�gjuar q� ti, o Zot, je n� mes t� k�tij populli, i shfaqesh atij sy p�r sy, q� reja jote q�ndron mbi ta dhe q� ec�n para tyre dit�n n� nj� kolon� reje dhe nat�n n� nj� kolon� t� zjarrt�.

Tani n� se e b�n k�t� popull t� vdes� si nj� njeri t� vet�m, kombet q� kan� d�gjuar namin t�nd do t� flasin, duke th�n�:

"Me qen� se Zoti nuk ka qen� i zoti ta fut� k�t� popull n� vendin q� ishte betuar t`i jepte, e vrau n� shkret�tir�".

Por tani, t� lutem, le t� shfaqet fuqia e Zotit tim n� madh�shtin� e saj, ashtu si fole duke th�n�:

"Zoti �sht� i ngadalt� n� zem�rim dhe i madh n� m�shir�; ai fal padrejt�sin� dhe m�katin, por nuk l� pa nd�shkuar fajtorin, duke d�nuar paudh�sin� e et�rve te bijt�, deri n� brezin e tret� ose t� kat�rt".

Fale paudh�sin� e k�tij populli, me madh�shtin� e m�shir�s sate, ashtu si� e ke falur k�t� popull nga Egjipti deri k�tu".

At�her� Zoti tha: "Un� fal, ashtu si k�rkove ti;

por, ashtu si� �sht� e v�rtet� q� un� jetoj, e gjith� toka do t� jet� plot me lavdin� e Zotit,

dhe t�r� k�ta njer�z q� kan� par� lavdin� time dhe mrekullit� q� kam b�r� n� Egjipt e n� shkret�tir�, dhe m� kan� tunduar dhjet� her� dhe nuk e kan� d�gjuar z�rin tim,

me siguri nuk kan� p�r ta par� vendin q� u betova t`u jap et�rve t� tyre. Askush nga ata q� m� kan� p�r�muar nuk ka p�r ta par�;

por sh�rb�torin tim Kaleb, duke qen� se veproi i shtyr� nga nj� frym� tjet�r e m� ka ndjekur plot�sisht, un� do ta fus n� vendin ku ka shkuar; dhe pasardh�sit e tij do ta zot�rojn�.

Amalekit�t dhe Kananejt� banojn� n� lugin�, nes�r kthehuni prapa dhe nisuni drejt shkret�tir�s, n� drejtim t� Detit t� Kuq".

Zoti u foli akoma Moisiut dhe Aaronit, duke u th�n�:

"Deri kur do t� duroj k�t� asamble t� keqe q� murmurit kund�r meje? Un� d�gjova murmuritjet q� b�jn� bijt� e Izraelit kund�r meje.

U thuaj atyre: Ashtu si� �sht� e v�rtet� q� un� jetoj, thot� Zoti, un� do t`ju b�j at� q� kam d�gjuar prej jush.

Kufomat tuaja do t� bien n� k�t� shkret�tir�; ju t� gjith� q� jeni regjistruar, nga mosha nj�zet vje� e lart, dhe q� keni murmuritur kund�r meje,

nuk do t� hyni me siguri n� vendin ku u betova se do t� banoni, me p�rjashtim t� Kalebit, birit t� Jefunehut, dhe t� Jozueut, birit t� Nunit.

T� vegjlit tuaj p�rkundrazi, q� ju that� se do t� ishin viktima t� armiqve, do t`i fus; dhe ata do t� njohin vendin q� ju keni p�r�muar.

Por sa p�r ju, kufomat tuaja do t� bien n� k�t� shkret�tir�.

Dhe bijt� tuaj do t� kullosin kopet� n� shkret�tir� dyzet vjet me radh� dhe do t� mbajn� nd�shkimin p�r pabesit� tuaja, deri sa t� treten kufomat tuaja n� shkret�tir�.

N� baz� t� numrit t� dit�ve q� keni p�rdorur p�r t� v�zhguar vendin, dometh�n� dyzet dit�, p�r �do dit� do t� mbani fajin tuaj nj� vit, gjithsej, pra, dyzet vjet; dhe k�shtu do t� kuptoni se �`do t� thot� q� un� jam t�rhequr nga ju.

Un�, Zoti, fola; me siguri, k�shtu do t� veproj kund�r gjith� k�saj asambleje t� keqe q� u mblodh kund�r meje; n� k�t� shkret�tir� do t� treten dhe k�tu do t� vdesin".

Njer�zit q� Moisiu kishte d�rguar p�r t� v�zhguar vendin, mbas kthimit t� tyre e kishin shtyr� t�r� asamblen� t� murmuriste kund�r tij, duke paraqitur nj� raport t� keq p�r vendin,

ata njer�z, q� kishin p�rpiluar raportin e keq p�r vendin, vdiq�n nga nj� plag� p�rpara Zotit.

Por Jozueu, bir i Nunit, dhe Kalebi, bir i Jefunehut, mbet�n t� gjall� midis gjith� atyre q� kishin shkuar t� v�zhgonin vendin.

At�her� Moisiu u njoftoi k�to fjal� t�r� bijve t� Izraelit, dhe populli ndjeu nj� dhimbje t� thell�.

U ngrit�n her�t n� m�ngjes dhe u ngjit�n n� maj� t� malit, duke th�n�: "Ja ku jemi; ne do t� ngjitemi n� vendin p�r t� cilin na foli Zoti, sepse kemi m�katuar".

Por Moisiu tha: "Pse e shkelni urdhrin e Zotit? Nuk ka p�r t`ju dal� mbar�.

Mos u ngjitni, sepse do t`ju mundin armiqt� tuaj, Zoti nuk �sht� n� mes jush.

Para jush n� fakt ndodhen Amalekit�t dhe Kananejt�, dhe ju do t� rr�zoheni nga shpatat e tyre; sepse jeni larguar nga rruga e Zotit, Zoti nuk do t� jet� me ju".

Me gjith� at� ata pat�n guximin t� ngjiten n� maj� t� malit; por arka e bes�lidhjes s� Zotit dhe Moisiu nuk l�viz�n nga mesi i kampit.

At�her� Amalekit�t dhe Kananejt�, q� banonin mbi k�t� mal, zbrit�n posht�, i thyen dhe i vun� p�rpara deri n� Hormah.