Kapitulli 12

Miriami dhe Aaroni iu kund�rvun� Moisiut me fjal� p�r shkak t� gruas etiopase me t� cil�n qe martuar; n� fakt ai qe martuar me nj� grua etiopase.

Dhe i than�: "Mos vall� Zoti ka folur vet�m me an� t� Moisiut? A nuk ka folur ai edhe n�p�rmjet nesh?". Dhe Zoti d�gjoi.

(Sepse Moisiu ishte nj� njeri shum� zem�rbut�, m� tep�r se kushdo mbi faqen e dheut).

Zoti u tha menj�her� Moisiut, Aaronit dhe Miriamit: "Ju t� tre dilni dhe shkoni n� �adr�n e mbledhjes". K�shtu ata t� tre dol�n.

At�her� Zoti zbriti n� nj� kolon� reje, u ndal n� hyrjen e �adr�s dhe thirri Aaronin dhe Miriamin; q� t� dy i erdh�n p�rpara.

Pastaj Zoti tha: "D�gjoni tani fjal�t e mia! N� se ka nj� profet midis jush, un�, Zoti i b�hem i njohur atij n� vegim, flas me t� n� �nd�rr.

Por nuk veproj k�shtu me sh�rb�torin tim Moisi, q� �sht� besnik n� t�r� sht�pin� time.

Me t� un� flas sy p�r sy, duke b�r� q� ai t� m� shoh�, dhe jo me shprehje t� err�ta; dhe ai sodit dukjen e Zotit. Pse nuk keni pasur frik� t� flisni kund�r sh�rb�torit tim, kund�r Moisiut?".

K�shtu zem�rimi i Zotit u ndez kund�r tyre, pastaj ai u largua.

Kur reja u t�rhoq nga pjesa e sip�rme e �adr�s, Miriami ishte b�r� lebroze e bardh� si bora; Aaroni e shikoi Miriamin, dhe ja, ajo ishte lebroze.

Aaroni i tha Moisiut: "O zoti im, mos na ngarko me fajin q� kemi kryer nga budallall�ku dhe m�katin q� kemi b�r�.

Mos lejo q� ajo t� jet� si nj� e vdekur, mishi i s� cil�s �sht� gjysm� i konsumuar kur del nga barku i n�n�s s� saj!".

K�shtu Moisiu i thirri Zotit, duke i th�n�: "Sh�roje, o Per�ndi, t� lutem!".

At�her� Zoti iu p�rgjegj Moisiut: "Po ta kishte p�shtyr� i ati n� fytyr�, nuk do t� ishte ndofta e turp�ruar shtat� dit�? Izolojeni, pra, jasht� kampit shtat� dit�; pastaj pranojeni p�rs�ri".

Miriamin e izoluan jasht� kampit p�r shtat� dit�; dhe populli nuk e filloi marshimin e tij deri sa Miriami t� ripranohej n� kamp.

Pastaj populli u nis nga Hatserothi dhe ngriti kampin e tij n� Paran.