Kapitulli 32

Por populli, duke par� q� Moisiu po vononte t� zbriste nga mali, u mblodh rreth Aaronit dhe i tha: "Hajt tani, na b�j nj� per�ndi t� shkoj� para nesh, sepse sa p�r Moisiun, njeriun q� na nxori nga vendi i Egjiptit, nuk dim� �far� i ka ndodhur".

Aaroni iu p�rgjigj atyre: "Hiqni unazat prej ari q� jan� n� vesh�t e grave tuaja, t� bijve tuaj, dhe t� bijave tuaja dhe m`i sillni mua".

K�shtu t�r� populli hoqi unazat prej ari q� kishin n� vesh�t dhe ia �oi Aaronit,

i cili i mori nga duart e tyre dhe, mbasi i modeloi me dalt�, b�ri nj� vi� prej metali t� shkrir�. At�her� ata than�: "O Izrael, ky �sht� per�ndia yt q� t� nxori nga vendi i Egjiptit!".

Kur Aaroni pa k�t�, ngriti nj� altar p�rpara tij dhe vuri kasnec� q� than�: "Nes�r do t� jet� fest� p�r nder t� Zotit!".

T� nes�rmen ata u ngrit�n her�t, ofruan olokauste dhe �uan fli fal�nderimi; populli u ul p�r t� ngr�n� e p�r t� pir�, pastaj u ngrit p�r t� d�fryer.

At�her� Zoti i tha Moisiut: "Tani shko, zbrit, sepse populli yt, q� ti nxore nga vendi i Egjiptit, �sht� korruptuar;

u larguan shpejt, jan� p�rdal� nga rruga q� un� e kisha urdh�ruar t� ndiqte; b�ri nj� vi� prej metali t� shkrir�, u p�rkul para tij, i ofroi flijime dhe tha: "O Izrael, kjo �sht� per�ndia jote q� t� nxori nga vendi i Egjiptit"".

Zoti i tha akoma Moisiut: "E pash� k�t� popull, dhe ja, �sht� nj� popull me qaf� t� fort�.

M� l�r, pra, t� veproj, n� m�nyr� q� zem�rimi im t� ndizet kund�r tyre dhe t`i konsumoj; por nga ti do t� b�j nj� komb t� madh".

At�her� Moisiu e luti Zotin, Per�ndin� e tij, dhe i tha: "Pse, o Zot, zem�rimi yt duhet t� ndizet kund�r popullit t�nd q� e nxore nga vendi i Egjiptit me fuqi t� madhe dhe me dor� t� fort�?

Pse duhet q� Egjiptasit t� thon�: "Ai i nxori p�r t`ju b�r� t� keq, q� t� vriten mbi malet dhe p�r t`i shfarosur nga faqja e dheut"? Hiq dor� nga zem�rimi yt i zjarrt� dhe nga q�llimi yt p�r t`i b�r� keq popullit t�nd.

Kujto Abrahamin, Isakun dhe Izraelin, sh�rb�tor� t� tu, t� cil�ve u je betuar mbi veten t�nde, duke u th�n� atyre: "Un� do t� shum�zoj pasardh�sit tuaj si yjet e qiellit dhe do t`u jap pasardh�sve tuaj t�r� at� vend p�r t� cilin t� fola, dhe ata do ta zot�rojn� p�rjet�"".

K�shtu Zoti ndryshoi mendim lidhur me t� keqen q� kishte th�n� se do t`i b�nte popullit t� tij.

At�her� Moisiu u kthye dhe zbriti nga mali me dy pllakat e d�shmis� n� duar, pllaka t� shkruara nga t� dy an�t, si p�rpara ashtu edhe prapa.

Pllakat ishin vep�r e Per�ndis� dhe shkrimi i tyre ishte shkrimi i Per�ndis�, i gdhendur mbi pllakat.

Por Jozueu, duke d�gjuar britm�n e popullit q� b�rtiste, i tha Moisiut: "Ka nj� zhurm� lufte n� kamp".

Por ai u p�rgjigj: "Kjo nuk �sht� as nj� britm� fitoreje, as nj� britm� humbjeje; britma q� un� d�gjoj �sht� e njer�zve q� k�ndojn�".

Si iu afrua kampit, pa vi�in dhe vallet; at�her� Moisiu u ndez nga zem�rimi dhe ai i hodhi pllakat nga duart e tij dhe i theu n� k�mb�t e malit.

Pastaj mori vi�in q� ata kishin b�r�, e dogji n� zjarr dhe e b�ri pluhur; pastaj e p�rhapi pluhurin n� uj� dhe ia dha p�r t� pir� bijve t� Izraelit.

Pastaj Moisiu i tha Aaronit: "�far� t� ka b�r� ky popull, t� cilin e ke ngarkuar me nj� m�kat kaq t� madh?".

Aaroni u p�rgjigj: "Zem�rimi i zot�ris� sime t� mos ndizet, ti vet� e njeh k�t� popull dhe e di q� ai �sht� i prirur ndaj s� keqes.

Ata m� kan� th�n�: "Na b�j nj� per�ndi q� t� shkoj� para nesh, sepse Moisiut, njeriut q� na nxori nga vendi i Egjiptit, nuk dim� se �far� i ka ndodhur".

At�her� un� u thash� atyre: "Kush ka ar t� mos e mbaj� me vete". K�shtu ata ma dhan� mua dhe un� e hodha n� zjarr, dhe na doli ky vi�".

Kur Moisiu pa q� populli ishte pa fre (dhe Aaroni e kishte l�n� t� shfrenohej duke e ekspozuar n� turpin e armiqve t� tij),

u ndal n� hyrje t� kampit dhe tha: "Kushdo q� �sht� me Zotin, le t� vij� tek un�!". Dhe t� gjith� bijt� e Levit u mblodh�n pran� tij.

Dhe ai u tha atyre: "K�shtu thot� Zoti, Per�ndia i Izraelit: "Secili prej jush t� v�r� shpat�n n� krahun e tij; kaloni dhe rikaloni nga nj� hyrje e kampit n� tjetr�n, secili t� vras� v�llan� e tij, mikun e tij, fqinjin e tij!"".

Bijt� e Levit b�n� ashtu si� u kishte th�n� Moisiu, dhe at� dit� ran� rreth tre mij� njer�z.

Pastaj Moisiu tha: "Shenjt�rohuni sot Zotit, q� ai t`ju jap� nj� bekim, sepse secili prej jush ka q�n� kund�r birit t� tij dhe v�llait t� tij".

T� nes�rmen Moisiu i tha popullit: "Ju keni b�r� nj� m�kat t� madh; por tani un� do t� ngjitem tek Zoti; ndofta do t� mund t� b�j shlyerjen p�r m�katin tuaj".

Moisiu u kthye, pra, te Zoti dhe tha: "Medet, ky popull ka kryer nj� m�kat t� madh dhe ka b�r� p�r vete nj� per�ndi prej ari.

Megjithat� tani, t� lutem, falua m�katin e tyre; p�rndryshe, m� fshi nga libri yt q� ke shkruar!".

Por Zoti iu p�rgjegj Moisiut: "At� q� ka b�r� m�kat kund�r meje, at� do ta fshij nga libri im!

Tani shko, �oje popullin ku t� kam th�n�. Ja, Engj�lli im do t� shkoj para teje, por dit�n q� do t� vij p�r t`i d�nuar, do t`i d�noj p�r m�katin e tyre".

K�shtu Zoti goditi popullin, sepse kishte b�r� vi�in q� Aaroni kishte modeluar.