Kapitulli 10

Pastaj Zoti i tha Moisiut: "Shko te Faraoni; sepse e kam fort�suar zemr�n e tij dhe zemr�n e sh�rb�tor�ve t� tij, me q�llim q� un� t� mund t� tregoj k�to shenjat e mia n� mes tyre,

dhe me q�llim q� ti t� mund�sh t`u tregosh bijve t� tu dhe bijve t� bijve t� tu gj�rat e m�dha q� kam b�r�, duke v�n� n� loj� Egjiptasit, dhe shenjat e mia q� kam b�r� midis tyre, q� t� dini se un� jam Zoti".

Moisiu dhe Aaroni shkuan te Faraoni dhe i than�: "K�shtu thot� Zoti, Per�ndia i Hebrenjve: "Deri kur do t� refuzosh t� ul�sh kok�n para meje? L�re popullin tim t� shkoj� q� t� mund t� m� sh�rbej�.

Sepse po refuzove ta l�sh popullin tim t� shkoj�, q� nes�r do t� sjell karkaleca n� territorin t�nd.

Dhe ato do t� mbulojn� faqen e dheut, k�shtu q� asnjeri nuk do t� mund ta shoh� tok�n; dhe ato do t� p�rpijn� edhe at� q� ka mbetur, at� q� ju ka l�n� breshri, dhe do t� p�rpin� �do pem� q� rritet p�r ju n� fusha.

Dhe do t`i mbushin sht�pit� tuaja, sht�pit� e t�r� sh�rb�tor�ve t� tu dhe sht�pit� e t�r� Egjiptasve, di�ka q� as et�rit e tu as et�rit e et�rve t� tu nuk e kan� par� kurr�, nga dita q� qen� mbi dhe deri n� k�t� dit�"". Me t`i th�n� k�to fjal� ktheu kurrizin dhe doli nga prania e Faraonit.

Pastaj sh�rb�tor�t e Faraonit i than�: "Deri kur ky njeri do t� jet� penges� p�r ne? L�ri k�ta njer�z t� ikin, q� t`i sh�rbejn� Zotit Per�ndis� t� tyre! Nuk e ke kuptuar akoma q� Egjipti �sht� shkat�rruar?".

K�shtu Moisiu dhe Aaroni u rikthyen te Faraoni; dhe ky u tha atyre: "Shkoni, sh�rbejini Zotit, Per�ndis� tuaj. Por kush jan� ata q� do t� shkojn�?". Moisiu tha:

"Ne do t� shkojm� me f�mij�t tan� dhe me pleqt� tan�, me bijt� tan� dhe bijat tona; do t� shkojm� me kopet� tona t� bag�tive t� imta dhe t� trasha, sepse duhet t� kremtojm� nj� fest� kushtuar Zotit".

Faraoni u tha atyre: "Zoti qoft� me ju, kur un� do t`ju l� t� ikni bashk� me f�mij�t tuaj! Por kini kujdes se mos keni q�llime t� k�qia!

Jo, jo! Shkoni ju, burra, t`i sh�rbeni Zotit; sepse kjo �sht� ajo q� k�rkoni". Dhe i d�buan nga prania e Faraonit.

At�her� Zoti i tha Moisiut: "Shtrije dor�n t�nde mbi vendin e Egjiptit p�r karkalecat, me q�llim q� ato t� ngjiten dhe t� mbulojn� vendin e Egjiptit dhe t� p�rpijn� t�r� bim�sin� e vendit, t�r� ato q� ka l�n� breshri".

At�her� Moisiu zgjati bastunin e tij mbi vendin e Egjiptit; dhe Zoti ngriti nj� er� nga lindja mbi vendin t�r� at� dit� dhe t�r� nat�n; sa erdhi m�ngjesi, era e lindjes solli karkalecat.

Dhe karkalecat u ngjit�n n� t�r� vendin e Egjiptit dhe u ul�n n� t�r� territorin e tij n� num�r t� madh. Nuk kishte pasur kurr� nj� murtaj� t� till� karkalecash m� par� dhe nuk do t� ndodh� ndonj� tjet�r.

Ato mbuluan faqen e t�r� dheut, aq sa e nxin� dheun; p�rpin� t�r� bim�sin� e vendit dhe t�r� pem�t e drur�ve q� breshri kishte l�n�; dhe nuk mbeti asgj� e blert� mbi drur�t dhe shkurr�zat e fush�s, n� t�r� vendin e Egjiptit.

At�her� Faraoni thirri me nxitim Moisiun dhe Aaronin dhe u tha: "Un� kam m�katuar kund�r Zotit, Per�ndis� tuaj, dhe kund�r jush.

Por tani t� lutem, falmani m�katin edhe nj� her�; dhe lutjuni Zotit, Per�ndis� tuaj, q� t� largoj� nga un� k�t� mynxyr� vdekjeprur�se".

Dhe Moisiu doli nga Faraoni, dhe iu lut Zotit.

Pastaj Zoti ngriti nj� er� t� kund�rt, nj� er� nga per�ndimi shum� t� fort�, q� i largoi karkalecat dhe i hodhi n� Detin e Kuq. Nuk mbeti asnj� karkalec n� t�r� territorin e Egjiptit.

Por Zoti e fort�soi zemr�n e Faraonit dhe ai nuk i la bijt� e Izraelit t� ikin.

At�her� Zoti i tha Moisiut: "Shtrije dor�n drejt qiellit, me q�llim q� t� jet� err�sir� n� vendin e Egjiptit, err�sir� q� t� mund t� preket me dor�".

Dhe Moisiu e shtriu dor�n e tij drejt qiellit, dhe u b� err�sir� e madhe n� t�r� vendin e Egjiptit p�r tri dit�.

Nj�ri nuk shikonte tjetrin dhe asnjeri nuk l�vizi nga vendi ku ndodhej p�r tri dit�; por p�r t� gjith� bijt� e Izraelit kishte drit� n� banesat e tyre.

At�her� Faraoni thirri Moisiun dhe i tha: "Shkoni, sh�rbejini Zotit, le t� mbeten vet�m kopet� tuaja me bag�ti t� im�t dhe t� trash�; edhe f�mij�t tuaj mund t� vin� me ju".

Moisiu tha: "Ti duhet t� na lejosh gjithashtu t� marrim dhe disa fli dhe olokauste, q� t`ia ofrojm� Zotit, Per�ndis� ton�.

Edhe bag�tia jon� do t� vij� me ne; nuk do t� l�m� k�tu as edhe nj� thua t� saj, sepse do t� marrim disa krer� p�r t`i sh�rbyer Zotit, Per�ndis� ton�; dhe nuk e dim� me se do t`i sh�rbejm� Zotit, deri sa t� arrijm� atje posht�".

Por Zoti e fort�soi zemr�n e Faraonit dhe ai nuk deshi t`i linte t� shkonin.

At�her� Faraoni i tha Moisiut: "Q�rohu nga un�! Ruhu se m� del p�rpara, sepse dit�n q� do t� m� dal�sh p�rpara do t� vdes�sh!".

Moisiu iu p�rgjigj: "Mir� e the; un� nuk do t� t� dal m� p�rpara".