Kapitulli 9

At�her� Zoti i tha Moisiut: "Shko te Faraoni dhe i thuaj: "K�shtu thot� Zoti, Per�ndia i Hebrenjve: L�re popullin tim t� shkoj�, q� t� mund t� m� sh�rbej�.

Por n� rast se nuk pranon ta l�sh t� shkoj� dhe e mban akoma,

ja, dora e Zotit do t� jet� mbi bag�tin� t�nde, q� �sht� n�p�r fusha, mbi kuajt, mbi gomar�t, mbi devet�, mbi bag�tin� e trash� dhe t� im�t, dhe do t� ket� gj�m� t� madhe.

Por Zoti do t� b�j� dallim midis bag�tis� s� Izraelit dhe asaj t� Egjiptit; k�shtu asnj� ngordhje nuk do t� ket� n� gjith�ka q� u p�rket bijve t� Izraelit"".

Pastaj Zoti caktoi nj� afat, duke th�n�: "Nes�r Zoti do ta b�j� k�t� n� vend".

Dhe Zoti e b�ri at� t� nes�rmen, dhe t�r� bag�tia e Egjiptit ngordhi; por nga bag�tia e bijve t� Izraelit nuk ngordhi as edhe nj� kok�.

Faraoni d�rgoi njer�z p�r t� par�, dhe ja asnj� kok� bag�tie e Izraelit�ve s`kishte ngordhur. Por zemra e Faraonit u fort�sua dhe ai nuk e la popullin t� shkoj�.

Pastaj Zoti u tha Moisiut dhe Aaronit: "Merrni ca grushte hi furre, dhe Moisiu ta shp�rndaj� at� drejt qiellit n� syt� e Faraonit.

Ai do t� b�het nj� pluhur i im�t n� t� gjith� vendin e Egjiptit, dhe do t� shkaktoj� ulcera q� do t� p�rftojn� pu�rra me qelb te njer�zit dhe te kafsh�t n� t� gjith� vendin e Egjiptit".

At�her� ata mor�n hi furre dhe u paraqit�n para Faraonit; dhe Moisiu e shp�rndau drejt qiellit, dhe ai shkaktoi ulcera q� p�rftuan pu�rra te njer�zit dhe te kafsh�t.

Dhe magjistar�t nuk mund�n t� q�ndronin para Moisiut p�r shkak t� ulcerave, sepse magjistar�t dhe t�r� Egjiptasit ishin prekur nga ulcerat.

Por Zoti e ngurt�soi zemr�n e Faraonit, dhe ky nuk i d�gjoi ata, ashtu si� i kishte th�n� Zoti Moisiut.

Pas k�saj Zoti i tha Moisiut: "�ohu her�t n� m�ngjes, paraqitu para Faraonit dhe thuaji: "K�shtu thot� Zoti, Per�ndia i Hebrenjve: L�re popullin tim t� shkoj�, q� t� ket� mund�si t� m� sh�rbej�.

Sepse k�t� her� do t`i d�rgoj t�r� plag�t e mia pik�risht mbi ty, mbi sh�rb�tor�t e tu dhe mbi popullin t�nd, q� t� m�sosh se nuk ka asnj� t� ngjash�m me mua n� gjith� dheun.

N� fakt, n� qoft� se tani un� do ta kisha shtrir� dor�n dhe do t� kisha goditur me murtaj� ty dhe popullin t�nd, ti do t� ishe fshir� nga faqja e dheut.

Por, pik�risht p�r k�t� arsye, t� kam falur, p�r t� t� treguar fuqin� time dhe q� emri im t� shpallet n� gjith� dheun.

Dhe ti akoma i kund�rvihesh popullit tim dhe nuk e l� t� shkoj�?

Ja, nes�r n� k�t� or�, un� do t� b�j q� t� bjer� nj� bresh�r aq i fort�, q� Egjipti nuk e ka par� prej dit�s s� krijimit t� tij deri tani.

Dhe tani d�rgo njeri q� t� sigurosh bag�tin� t�nde dhe t�r� ato q� ke n�p�r fusha. Sepse t�r� njer�zit dhe kafsh�t, q� ndodhen n�p�r fushat dhe nuk jan� �uar n� sht�pi, do t� goditen nga bresh�ri dhe do t� vdesin"".

Nd�r sh�rb�tor�t e Faraonit, ata q� pat�n frik� nga fjal�t e Zotit i strehuan n� sht�pit� e tyre sh�rb�tor�t dhe bag�tin� e tyre;

por ata q� nuk i morr�n parasysh fjal�t e Zotit i lan� sh�rb�tor�t dhe bag�tin� e tyre n� fusha.

At�her� Zoti i tha Moisiut: "Shtrije dor�n drejt qiellit, q� t� bjer� bresh�r n� t�r� vendin e Egjiptit, mbi njer�zit, mbi kafsh�t dhe mbi �do lloj bim�sie t� fushave n� vendin e Egjiptit".

Dhe Moisiu e shtriu bastunin e tij drejt qiellit; dhe Zoti d�rgoi bubullima dhe bresh�r, dhe zjarri ra duke goditur me rrufe n� tok�; dhe Zoti b�ri q� t� bjer� bresh�r mbi vendin e Egjiptit.

K�shtu ra bresh�r dhe pati nj� zjarr t� p�rzier me breshrin; dhe ky ishte aq i fort�, sa nuk ishte par� ndonj� her� n� t� gjith� vendin e Egjiptit, q� dit�n q� ishte b�r� komb.

Dhe breshri goditi n� t� gjith� vendin e Egjiptit gjith�ka q� ishte n� fushat, si njer�zit ashtu dhe kafsh�t; breshri goditi �do lloj bim�sie n� fushat dhe b�ri cop� cop� �do pem� q� ndodhej n� fush�.

Vet�m n� vendin e Goshenit, ku ishin bijt� e Izraelit nuk ra bresh�r.

At�her� Faraoni d�rgoi e thirri Moisiun dhe Aaronin dhe u tha atyre: "K�t� her� un� m�katova; Zoti �sht� i drejt�, nd�rsa un� dhe populli im jemi t� k�qij.

Lutjuni Zotit q� t� mbarojn� bubullimat e Per�ndis� dhe breshri; un� do t`ju l� t� shkoni dhe nuk do t� jeni t� detyruar t� rrini m� k�tu".

Moisiu i tha: "Mbasi t� dal nga qyteti, do t`i shtrij duart nga Zoti; bubullimat do t� pushojn� dhe nuk do t� ket� m� bresh�r, q� ti t� m�sosh q� toka i p�rket Zotit.

Por un� e di q� ti dhe sh�rb�tor�t e tu, nuk do t� keni frik� akoma nga Zoti Per�ndi".

Tani liri dhe elbi u prek�n, sepse elbi ishte n� kalli dhe liri kishte lul�zuar;

por gruri dhe gruri i fort� nuk u prek�n, sepse jan� t� vonsh�m.

K�shtu Moisiu, pasi la Faraonin, doli nga qyteti dhe i shtriu duart drejt Zotit; at�her� bubullimat dhe breshri pushuan dhe nuk ra m� shi mbi tok�.

Kur Faraoni pa q� shiu, breshri dhe bubullimat pushuan, vazhdoi t� m�katoj� dhe e ngurt�soi zemr�n e tij, ai dhe sh�rb�tor�t e tij.

K�shtu zemra e Faraonit u ngurt�sua dhe ai nuk i la t� bijt� e Izraelit t� shkojn�, ashtu si i kishte th�n� Zoti n�p�rmjet Moisiut.