Kapitulli 7

Zoti i tha Moisiut: "Shiko, un� po t� b�j si per�ndi p�r Faraonin, dhe v�llai yt Aaroni do t� jet� profeti yt.

Ti do t� thuash t�r� ato q� do t� t� urdh�roj un� dhe v�llai yt Aaroni do t`i flas� Faraonit, q� t`i l�r� t� shkojn� bijt� e Izraelit nga vendi i tij.

Por un� do ta ngurt�soj edhe m� tep�r zemr�n e Faraonit dhe do t`i shum�zoj shenjat dhe mrekullit� e mia n� vendin e Egjiptit.

Prandaj Faraoni nuk do t`jua v�r� veshin, dhe k�shtu un� do ta zgjas dor�n mbi Egjipt dhe do t� nxjerr nga vendi i Egjiptit radh�t e mia, popullin tim, bijt� e Izraelit, duke dh�n� nd�shkime t� m�dha.

Egjiptasit do t� marrin vesh at�her� q� un� jam Zoti, kur do t� shtrij dor�n time mbi Egjipt dhe do t� nxjerr nga mesi i tyre bijt� e Izraelit".

Dhe Moisiu dhe Aaroni vepruan k�shtu; ata b�n� pik�risht ashtusi� i kishte urdh�ruar Zoti.

Kur i fol�n Faraonit, Moisiu ishte tet�dhjet� vje� dhe Aaroni tet�dhjet� e tre.

Zoti i foli Moisiut dhe Aaronit, duke u th�n�:

"Kur Faraoni t`ju flas� dhe t`ju thot�: "B�ni nj� mrekulli", ti do t`i thuash Aaronit: "Merr bastunin t�nd dhe hidhe para Faraonit, q� t� b�het gjarp�r"".

Moisiu dhe Aaroni vajt�n pra te Faraoni dhe vepruan ashtu, pik�risht si� i kishte urdh�ruar Zoti. Aaroni e hodhi bastunin e tij p�rpara Faraonit dhe sh�rb�tor�ve t� tij, dhe ai u b� gjarp�r.

At�her� edhe Faraoni thirri t� diturit dhe ysht�sit; dhe magjistar�t e Egjiptit me artin e tyre t� fsheht� b�n� edhe ata t� nj�jt�n gj�.

Secili prej tyre hodhi bastunin e tij, dhe bastun�t u b�n� gjarp�rinj; por bastuni i Aaronit i p�rpiu bastun�t e tyre.

Por zemra e Faraonit u ngurt�sua dhe ai nuk i d�gjoi ata, ashtu si� kishte th�n� Zoti.

Zoti i tha Moisiut: "Zemra e Faraonit �sht� ngulmuese;

ai nuk pranon ta l�r� popullin t� shkoj�. Shko te Faraoni nes�r n� m�ngjes, kur ai ka p�r t� dal� p�r t� vajtur drejt ujit. Ti do t� q�ndrosh ta pres�sh n� breg t� lumit dhe do t� marr�sh n� dor� bastunin q� �sht� shnd�rruar n� gjarp�r.

Dhe do t`i thuash: "Zoti, Per�ndia i Hebrenjve, m� ka d�rguar te ti q� t� t� them: L�re popullin tim t� shkoj� q� t� m� sh�rbej� n� shkret�tir�; por ja, deri tani nuk ke d�gjuar".

K�shtu thot� Zoti: "Nga kjo do t� kuptosh q� un� jam Zoti; ja, me bastunin q� kam n� dor� un� do t� rrah uj�rat q� jan� n� lum�, dhe ato do t� shnd�rrohen n� gjak.

Dhe peshqit q� jan� n� lum� do t� ngordhin, lumi do t� mbaj� er� t� keqe, dhe Egjiptasve do t`u vij� ndot t� pin� ujin e lumit"".

Dhe Zoti i tha Moisiut: "Thuaji Aaronit: "Merr bastunin t�nd dhe shtrije dor�n mbi uj�rat e Egjiptit, mbi lumenjt� e tij, mbi kanalet e tij, mbi pellgjet e tij dhe mbi t� gjitha depot e ujit; k�shtu ato do t� b�hen gjak. Dhe do t� ket� gjak n� t� gjith� vendin e Egjiptit, si n� en�t prej druri ashtu dhe n� en�t prej guri"".

Moisiu dhe Aaroni vepruan ashtu, pik�risht si� i kishte urdh�ruar Zoti. K�shtu ai ngriti bastunin dhe rrahu uj�rat q� ndodheshin n� lum�, para syve t� Faraonit dhe para syve t� sh�rb�tor�ve t� tij; dhe t� gjitha uj�rat q� ishin n� lum� u shnd�rruan n� gjak.

Dhe peshqit q� ishin n� lum� ngordh�n; dhe lumi u qelb, k�shtu q� Egjiptasit nuk mund t� pinin m� uj�t e lumit. K�shtu pati gjak n� t�r� vendin e Egjiptit.

Por magjistar�t e Egjiptit b�n� t� nj�jt�n gj� me artet e tyre t� fshehta; dhe zemra e Faraonit u ngurt�sua dhe ai nuk i d�gjoi ata, ashtu si� kishte th�n� Zoti.

Pas k�saj Faraoni ktheu krah�t dhe u drejtua nga sht�pia e tij; dhe nuk i dha r�nd�si as k�saj gj�je.

Dhe t�r� Egjiptasit g�rmuan n� af�rsi t� lumit p�r t� k�rkuar uj� t� pijsh�m, sepse nuk mund t� pinin ujin e lumit.

Kaluan k�shtu shtat� dit�, q� kur Zoti kishte rrahur lumin.